วิวาห์ต่างใจ

เล่นละครพอหรือยัง...1

“เงินมากขนาดนั้นฉันขอผ่อนจ่ายได้มั้ยคะ” เหมือนพิมพ์เอ่ยถามออกมาด้วยความเจ็บปวด เงินตั้งห้าแสนกว่าบาทเธอจะไปหามาจากที่ไหน ทำไมพ่อทำอะไรไม่ยอมปรึกษาเธอเลย ไม่อย่างนั้นวันนี้เธอคงไม่ต้องมานั่งจนตรอกให้เขาดูถูกอย่างที่เธอกำลังเจออยู่ในตอนนี้หรอกนะ

“ไม่ได้หรอกครับ คุณเจิดท่านระบุในพินัยกรรมว่าต้องจ่ายทั้งหมดมาก้อนเดียว ไม่อย่างนั้นก็ไม่สามารถยกเลิกเงื่อนไขที่ท่านกำหนดในพินัยกรรมได้ แล้วคุณชายยังต้องถูกดำเนินคดีตามกฏหมายอีก หวังว่าคุณพิมพ์จะตัดสินใจถูกนะครับ คุณพ่อของคุณพิมพ์ก็อายุมากแล้ว ท่านไม่ควรจะมาเจอคดีความเลยนะครับ มันไม่เป็นผลดีต่อใครทั้งนั้นเลย” ทนายเกียรติชัยเอ่ยออกมาด้วยความหวังดี ทุกทางที่ทั้งสองคนจะปฏิเสธ เขาเป็นคนคิดและเขียนไว้ทั้งหมดตามเจตจำนงค์ของคุณเจิด มาตอนนี้แม้ว่าทั้งสองคนจะพยายามล้มเงื่อนไขนี้เท่าไหร่ ก็ไม่มีทางหรอก

“เล่นละครพอหรือยัง” ปราบเอ่ยถามออกมาเสียงหยัน เขาไม่เชื่อในสิ่งที่หญิงสาวเป็นเลยสักนิด เขาเบื่อที่จะดูละครที่เธอแสดงแล้วล่ะ ตำแหน่งคุณผู้หญิงของบ้าน หรือว่าคุณนายที่ทั้งชาติเหมือนพิมพ์จะไม่มีวันได้เป็น ตอนนี้เธอกำลังจะได้เป็นมันแล้วล่ะ ความฝันที่พยายามทำมาทั้งหมดมันอยู่แค่เอื้อม ไม่มีทางที่คนอย่างเธอจะทิ้งมันไปง่ายหรอก เขาประเมินเธอไม่ผิดแน่ๆ ปราบได้แต่มองไปที่หญิงสาวด้วยแววตาที่ทำให้เหมือนพิมพ์ปวดใจเป็นอย่างมาก ดูเหมือนว่าเธอไม่มีทางเลือกอะไรเลย ทางเดียวที่เธอเดินต่อไปได้ ก็คือการแต่งงานกับเขาเท่านั้น ทำไมลุงเจิดใจร้ายแบบนี้ บังคับให้เธอแต่งงานกับคนที่เธอไม่ได้รัก แถมเขาก็ดูถูกและรังเกียจเธอยิ่งกว่ากิ้งกือไส้เดือนเสียอีก คุณลุงต้องการฆ่าเธอทั้งเป็นอย่างนั้นเหรอ ที่ผ่านมาคุณลุงดูเหมือนรักและเอ็นดูเธอเหมือนลูกเหมือนหลาน แต่ทว่าตอนนี้ดูเหมือนว่าคุณลุงจะเหวี่ยงเธอลงนรกด้วยมือของคุณลุงเอง

“เมื่อไหร่คุณจะเข้าใจเสียทีว่าฉันไม่ต้องการแต่งงานกับคุณจริงๆ แล้วฉันก็ไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น” เหมือนพิมพ์เอ่ยออกมาด้วยเหนื่อยใจ เขาไม่ยอมฟังเลยสักนิด นั่นก็เพราะว่าเขาตัดสินเธอไปแล้วน่ะสิ

“ผมไม่ต้องการรู้หรอกนะว่าคุณพอใจหรือไม่พอใจกับคำพูดของผม สิ่งที่ผมต้องการรู้ตอนนี้เมื่อไหร่คุณจะเลิกเสแสร้งเล่นละคร ทุกอย่างมันคือสิ่งที่คุณต้องการมาตั้งแต่ต้น แล้วก็ได้ที่ต้องการแล้วนี่นา สมหวังแล้วจะมัวรออะไรล่ะ ตอบตกลงสิ” ปราบยักไหล่เล็กน้อยก่อนที่เขาจะเอ่ยออกมาอย่างหน้าตาเฉย ฝ่ายหญิงที่ได้ฟังถึงกับกำมือแน่น เธอไม่เคยรู้สึกว่าตนเองไร้ศักดิ์ศรีถึงเพียงนี้ เธอกำลังถูกเขาเหยียดหยามอย่างร้ายกาจ นี่เธอยังไม่แต่งงานกับเขาเลยนะ เธอยังโดนขนาดนี้ แล้วถ้าเธอแต่งงานกับเขาล่ะ เธอจะไม่โดนถูกเช้ากลางวันเย็นราวกับการรับประทานยาสามเวลาหลังอาหารอย่างนั้นเหรอ