When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
วันนี้เป็นวันสอบวันสุดท้ายแล้ว เฟื่องลดายิ้มออกมาอย่างโล่งใจ ตลอดปีที่ผ่านมา เธอตั้งใจมาตลอดทั้งปีในการเรียนและวันนี้จะเป็นวันสุดท้ายที่เธอจะได้หยุดพักเรื่องเรียนและได้กลับบ้านไปหาแม่สักที อัทธ์เดินตรงมาหาคนที่เพิ่งออกจากห้องสอบก่อนจะส่งดอกกุหลาบสีขาวให้ "ขอให้ได้เอสมใจนะ" เฟื่องลดายิ้มอายๆก่อนจะรับดอกไม้มา "ขอบใจน้าาาาาา" เสียงเฟื่องลดาบอกอย่างเขินอาย แล้วรับดอกไม้มาก่อนจะสูดดมเบาๆ "กลับบ้านพรุ่งนี้กี่โมง" เค้าถามเธอ เฟื่องลดายิ้มออกมาอย่างมีความสุข "กลับเที่ยง" รถกะบะสีประตู ติดเครื่องรออยู่ที่หน้าหอ เฟื่องลดามองหาคนที่จะมารับ "เฟื่อง เฟื่อง " เสียงอัทธ์เรียกเธอเบาๆ ก่อนจะเปิดประตูรถออกมา "พ่อกับแม่เรามารับ เดี๋ยวจะไปส่งที่ขนส่ง" เฟื่องลดายิ้มอายๆก่อนจะส่งกระเป๋าเป้ให้เค้าถือให้ เฟื่องลดา ยิ้มอายๆแล้วทักทายทำความเคารพพ่อกับแม่ของอัทธ์อย่างสุภาพ เรียบร้อย ผู้ใหญ่ทั้งสอ