แม้จะไม่เคยเอ่ยถึง แต่โจวสุ่ยได้ส่งคนไปจัดการแล้ว ทำสิ่งใดไว้ก็ได้รับสิ่งนั้นดั่งว่า องค์ชายต่างแคว้นนอนเป็นผักไร้เรี่ยวแรงยังหาทางรักษามิได้ แม้จะเป็นผู้สั่งให้ใช้ยานี้กับอ๋องแปดเองก็เถอะ แต่ใครจะคิดว่าจะถูกลอบกัดเอาคืนเช่นนี้ สุดท้ายก็สิ้นใจไปเมื่อสามวันก่อนโดยมิมีใครรู้ว่าเรื่องเกิดขึ้นเพราะเหตุใด มีแต่ข่าวออกมาว่าเจ็บป่วยด้วยโรคประหลาดเพียงเท่านั้น
“ดึกแล้ว พวกเจ้าพักผ่อนเถอะ” ฟูหรงเอ่ยก่อนจะขอตัวกลับ ซึ่งพระเชษฐาอีกสองคนก็เอ่ยลาเช่นกัน
“ก่อนนอนหม่อมฉันจะนวดยาให้นะเพคะ” เอ่ยในขณะที่พาเขาเดินกลับห้อง
“อยากให้นวดอย่างอื่นมากกว่า” บอกสิ่งที่คิด ทำเอาแก้มเนียนขึ้นสีเรื่อทันที พร้อมกับทุบเข้าที่แขนแกร่ง
“หื่นไม่ดูตนเองเลยนะเพคะ”
“ก็เจ้าน่ากินเพียงนี้ ใส่เช่นนี้ทุกวันนะ งามมากรู้หรือไม่” เอ่ยชมอย่างที่คิด ก่อนจะนอนตะแคงลงบนเตียงหลังจากกลับมาถึงห้อง เพราะปวดสะโพกมากจนมิอยากนั่งแล้ว
“นอน
