“ก็ผมอยากอุ้มนี่นา”
อดัมส์อุ้มพิมพ์ลดาลุยน้ำจนมาถึงฝั่ง ค่อยๆ วางหล่อนลงยืนกับพื้นทรายละเอียด
“ขอบคุณค่ะ... หาดทรายสวยมากค่ะคุณดำ”
ทันทีที่ปลายเท้าแตะพื้นทราย หญิงสาวก้มลงถอดรองเท้าแล้วเอามาถือไว้ในมือ
พิมพ์ลดาใช้เท้าเตะน้ำที่สาดมาตามระลอกคลื่นราวกับเด็กๆ ปล่อยให้ฝ่าเท้าบางๆ ได้สัมผัสกับความนุ่มเนียนของผืนทรายและความเย็นของฟองคลื่นสีขาวที่สาดซัดเข้ามาใกล้เท้า
“ยินดีต้อนรับครับนาย”
เมื่อพากันเดินมาถึงพนักงานกลุ่มเล็กๆ ที่พากันมารอต้อนรับ ชายวัยกลางคนร่างท้วม ศีรษะเถิกกว้าง มีตำแหน่งเป็นผู้จัดการรีสอร์ต ชื่อว่าลุงเกรียงไกร รีบกล่าวต้อนรับการมาเยือนของอดัมส์ผู้เป็นเจ้าของรีสอร์ต
“สวัสดีครับทุกคน”
อดัมส์ยิ้มทักทายพนักงานของรีสอร์ตอย่างเป็นกันเอง เขาไม่ใช่คนเจ้ายศเจ้าอย่าง จึงสั่งพนักงานว่าไม่ต้องดูแลอะไรเป็นพิเศษ เพราะไม่อยากให้การมาเยือนของเขากลายเป็นเรื่องอ
