หลังทานอาหารมื้อเช้าเสร็จ ผู้เป็นแม่อาสาเดินมาส่งให้ทั้งคู่ขึ้นรถก่อนไปทำหน้าที่ตัวเอง โดยมีพิษณุยืนรออยู่ก้มหน้านิ่งเก็บความรู้สึก แม้แววตาเป็นห่วงลูกสาวเห็นได้ชัด
"แล้วตอนเย็นเจ้าเกนอย่าลืมพาหนูเค้กไปหาหมอนะ ม๊าอยากรู้จังว่ากี่เดือนแล้ว" อิมเมจเอ่ยบอกกึ่งดีใจ ทว่าถ้อยคำนั้นแอบจิกกัดลูกชายตัวดี ริอาจกล้าชิงสุกก่อนห่ามกับคนใกล้ตัวได้
"ไม่ต้องห่วงม๊า ได้ทันอุ้มหลานต่อลูกเจ้แน่" ฮาเกนส่งเสียงทะเล้นบอก จับข้อมือเล็กประคองลงบันได ซึ่งเค้กรีบยกมือพนมไหว้ผู้ใหญ่ ก่อนตรงไปหาบิดาสวมกอดแน่น เรียกความน่าเอ็นดูจากคนยืนมอง
"งอแงงก่อนไปเรียนแล้วจะมีสมาธิไหมเนี้ย" พิษณุบอก เขาไม่ลืมก้มหัวให้บรรดาเจ้านาย ไม่คิดตีตนเสมอ แล้วเปิดประตูรถให้เด็กสาว ตั้งท่าเหมือนจะผลิตน้ำตาแต่เช้าเลย
"ผมฝากด้วยนะ" ฮาเกนเอ่ยบอก เขาเองก็ไม่รู้จะปฎิบัติตัวต่อพ่อของว่าที่เมียในอนาคตได้ยังไง ทำได้ก้มหน้าเล็กน้อย โบกมือบ๊ายบ่าย
