ตอนที่ 5 ตัวหนีบ SM21+
1428 Words
"มึงว่าไงนะ!!! น้องกูหายไปสองวันแล้ว ทำไมพวกมึงไม่มาบอกกูห๊ะ!!! แค่ให้ดูแลน้องกูมึงยังทำไม่ได้ มึงก็ไม่ต้องอยู่แล้วบนโลกใบนี้" วิลเลี่ยมเสียงดังลั่น ทำให้สองสาวที่อยู่บนเตียงของเขาหอบผ้าหนีก่อนที่พวกเธอจะโดนลูกหลง
"ขอโทษครับนาย ผมไม่รู้จะบอกนายอย่างไงดี" โจนาธาน ลูกน้องระดับหัวหน้าของเขาเอ่ยปากพูดเอง หลังจากลูกน้องอีกคนพูดให้นายเขาฟัง
"มึงก็ด้วยเหรอ" วิลเลี่ยมหันไปโจนาธานด้วยความโกรธอย่างขีดสุด
"ผมพึ่งรู้จากมันไม่กี่นาทีครับ" โจนาธานบอกเขาไปตามความจริง เพราะเขาก็ตกใจเหมือนกันคุณหนูของนายท่านหายไป เขาวิ่งดูงานที่โรงแรมของวิลเลี่ยมมากว่าสิบแห่งและไม่มีใครมาบอกเขาด้วยจนกระทั่งเมื่อเช้าเขาอยากจับแม่งยิ่งเป้าแทนเจ้านายตัวเอง เขากำชับนักหนาให้ดูแลอย่างดีห้ามให้คลาดสายตา
"ตามหาน้องกูให้เจอภายในเจ็ดวัน ถ้าตามหาไม่เจอ กูเอาพวกมึงตายแน่" วิลเลี่ยมเสียงดังจนไม่มีใครกล้าสบตา
ชายหนุ่มนอนมองหญิงสาวที่นอนข้างตัว เธอหลับสนิทไม่มีท่าทีจะตื่น จนล่วงเลยเกือบบ่ายโมง เขาตื่นมาตอนแปดโมงแล้วเตรียมตัวอาบน้ำทำงาน เขาอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ หันไปมองเรือนร่างของเธอที่งดงามไร้ที่ติ เขาจึงลักหลับเธอสองครั้งเธอไม่ยอมตื่น เหมือนว่าเธอหลับเป็นตาย
เขามองเธอหลากหลายอารมณ์ ใจหนึ่งก็อยากจะปล่อยไป อีกใจหนึ่งก็อยากให้เธออยู่ ตั้งแต่เกิดมาบนโลกใบนี้ไม่เคยมีใครขัดใจเขาแม้นแต่คนเดียว ผู้หญิงที่เขานอนด้วยนั้นเอาอกเอาใจเขาอยากได้อะไรก็ต้องได้
และห้องนี้ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนมานอน มีเพียงเขาเท่านั้นที่นอน เขาจัดห้องให้ผู้หญิงนอนไว้ห้องข้างๆ เป็นห้องที่เธอนอนมาสองวันแล้ว
ก๊อกๆ
"นายครับ" แบร์กิวเคาะประตูเรียกนาย เพราะรู้ว่าเจ้านายไม่เคยนอนตื่นสาย มากสุดก็ไม่เกินเก้าโมงแต่นี่มันผิดวิสัยของเขา แบร์กิวจึงต้องขึ้นมาดูด้วยตัวเองเพราะลูกน้องที่อยู่หน้าห้องไม่กล้าที่จะเรียกเขากลัวลูกกระสุนจะลอยมาหา
"อืมม์...อย่ากวนคนจะนอน" หญิงสาวละเมอพูดขึ้นมา ซุกอกกว้างของเขา เขาจึงเอื้อมเอาไอโฟนรุ่นใหม่ล่าสุดบนหัวเตียงโทรออกไปทันที ปลายสายจึงรับสายทันทีไม่ต้องให้เขารอนาน
"มีอะไร" เขากระชากเสียงใส่
"นายไม่ได้ป่วยใช่ไหมครับ" แบร์กิวถามกลับด้วยความเป็นห่วง
"เอ่อ..." เขากดวางสาย
มองหญิงสาวที่เอาขาพาดเขาอยู่
"ออสเตน ตื่นมาทำหน้าที่ของเธอได้แล้ว" เฮนรี่พูดข้างหูเธอ หญิงสาวลืมตาขึ้นช้าๆ ปรับสายตามองชายหนุ่ม ดวงตากลมเบิกกว้างด้วยความตกใจ หญิงสาวกระเถิบหนี แต่ชายหนุ่มไวกว่าดึงเธอมาสวมกอดแนบชิด
"จะหนี้ไปไหนสาวน้อย" ชายหนุ่มยิ้มชั่วให้เธอเห็น
"ปล่อยฉันนะ" เธอผลักตัวเขาออกจากเธอ แต่ไม่เป็นผลเพราะตัวใหญ่กว่าเธอมากนัก
"มาทำหน้าที่ของเธอก่อนกินข้าว"
"ไม่ทำอะไรทั้งนั้น" หญิงสาวตะโกนใส่เขา
"จะกินอาหารไหม"
"ไม่กิน" หญิงสาวพูดออกไปนั้น ต่อร่างกายของเธอเรียกร้องที่ต้องการอาหาร
"ปากดีนักนะ" ชายหนุ่มลุกขึ้น หญิงสาวลุกขึ้นตามเขา เขาส่งแก้วยาให้เธอ เธอจำได้ว่าเมื่อวานเขาก็วางไว้บนโต๊ะให้เธอ เขียนโน๊ตว่า
กินชะ ถ้าไม่กินเธอท้องแน่
"กินชะ ไม่ใช่ยาปลุกเซ็กส์หรอก เพราะมันยังไม่ถึงเวลา" ชายหนุ่มส่งแก้วยาให้เธอ หญิงสาวรับไว้และกินมัน เขาส่งแก้วน้ำให้เธอ เธอรับมันไว้ดื่มไปคำเดียว เธอจึงสาดน้ำใส่เขา
"อะไรว่ะเนี่ย" ชายหนุ่มร้องด้วยความตกใจ
"นายมันชั่ว พรากพรหมจรรย์ของฉันไปทั้งที่ฉันหวงแหนให้กับชายที่ฉันรักและอยู่ด้วย" หญิงสาวตะโกนใส่เขา ชายหนุ่มบีบคางไว้
"ฉันเป็นพวกชอบความท้าทาย ฉันอยากได้อะไรฉันต้องได้ ไม่ว่าจะเป็นเธอก็ตาม หรือจะผู้หญิงคนไหน ถ้าฉันอยากได้ฉันก็ต้องได้" ชายหนุ่มปล่อยคางของเธอ
"นายมันไม่ได้แค่ชั่ว แต่นายมันเลวด้วย" หญิงสาวลุกขึ้น ชายหนุ่มกระชากแขนเธอไม่ให้เดินหนี
"ยิ่งเธอต่อต้านแบบนี้อารมณ์ฉันยิ่งขึ้นรู้ไหม สาวน้อย" ชายหนุ่มบีบก้นเธอ หญิงสาวสะบัดแขน แต่ก็ไร้ประโยชน์
"ปล่อยนะ" หญิงสาวเหยีบเท้าเขา แต่เขาไม่หนี
"เมื่อคืนยังไม่เข็ดใช่ไหม?" ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงที่ทำให้ใครต่อใครต่างก็ขนลุกรวมถึงเธอด้วย
"ปล่อยนะ"
"เดี๋ยวฉันทำให้เธอเย็นวูบวาบมันเป็นอย่างไง" ชายหนุ่มกระซิบข้างหู เขาเอากุญแจมือที่อยู่บนโต๊ะข้างเตียง เขาเอาจากห้องมืด เพื่อไว้เล่นกับหญิงสาว แต่ตอนนี้ได้ใช้แล้ว
เธอขัดขืน เขาใช้กุญแจมือล็อกมือเธอไว้ด้านหน้า
"ปล่อยฉันนะ ไอ้เลว" หญิงสาวตะโกนเสียงดังใส่เขา ชายหนุ่มไม่ได้สนใจเธอพาดเธอไว้ที่หลัง หญิงสาวทุบเขา เขาเดินมาเปิดประตูห้องออก
"พวกมึงก้มหน้าให้หมด ท้าใครมองกูจะยิงทิ้ง" ชายหนุ่มตะโกนดังลั่นตึก
"ปล่อยซิ ไอ้บ้า" หญิงสาวว่าเขา ลูกน้องของเขาไม่เคยได้ยินผู้หญิงคนไหนที่จะกล้าว่านายเขาแม้แต่คำเดียว แต่ผู้หญิงคนนี้กล้าดีอย่างไง ถึงกล้าว่านายเขาเช่นนี้
"เงียบชะ" ชายหนุ่มตบก้นเธอเสียงดังลั่น เพราะเธอไม่ได้ใส่อะไรเลย
"โอ๊ย...ปล่อยนะ ไอ้เลว" หญิงสาวตะโกนเสียงดัง
ชายหนุ่มเปิดห้องทำงานวางหญิงสาวลง เธอมองไปด้านล่างที่เป็นฟิล์มสีดำ คนด้านบนเห็นคนด้านล่าง แต่คนด้านล่างไม่สามารถมองเห็นได้ ในกาสิโนนี้มีคนเล่นการพนัน เห็นผู้หญิงรูปร่างดี รูดเสาอยู่สองคนคนละเสา พวกเธอใส่เสื้อผ้าน้อยชิ้นจนเห็นไปถึงไหนต่อไหน มีพนักงานเดินไปเดินมาคอนเสิร์ฟน้ำและอาหาร มีหญิงสาวใส่ผ้าน้อยชิ้นนั่งบริการลูกค้า
"อยากไปร่วมวงเต้นรูดเสาด้วยเหรอ" ชายหนุ่มถามเธอ
"ปล่อยฉัน" หญิงสาวหันกลับไปเผชิญหน้ากับเขา
"ไม่ง่ายหลอกสาวน้อย" ชายหนุ่มยิ้มร้าย
"ไอ้เลว"
"ด่าให้พอใจเลย วันนี้เธออยู่กับฉันทั้งวัน" ชายหนุ่มลูบไล้เรือนร่างของเธอ
"ไอ้เลว" หญิงสาวตะโกนใส่เขาอีก
"ชอบเสียงดังจังนะสาวน้อย มานี่ ฉันจะให้เธอยืนตะโกนทั้งวันเลย" ชายหนุ่มจับแขนเธอพาเธอเดิน
"จะพาฉันไปไหน"
ชายหนุ่มดึงเธอมาที่คานเอากุญแจมือที่อยู่ตรงคานใส่กุญแจตรงกลางที่เธอใส่อยู่
"ยืนแบบนี้ไปเลย ถ่างขาออกด้วย" ชายหนุ่มยิ้มให้เธอ
"ไม่" หญิงสาวขาชิดกัน
ชายหนุ่มยิ้มเดินออกไปจากห้อง สักพักเดินเข้ามาพร้อมกับตัวหนีบที่เชื่อมกับปลอกคอหนัง หญิงสาวมองด้วยความหวาดกลัวในใจ
"มันจะทำให้เธอเสียวจนเธอร้องดังๆ เลยทีเดียว...อ่าส์" ชายหนุ่มยิ้ม เดินมาที่ด้านหลังของเธอ
"จะทำอะไร" หญิงสาวถามด้วยความหวาดกลัว เขาใส่ปลอกคอสีดำ เดินมาด้านหน้าเธอ เอาตัวหนีบ หนีบบนอกเธอ หญิงสาวเม้นริมฝีปากไม่ได้ร้องออกมา เขามองใบหน้าเธอยิ้มชั่วร้าย หนีบอีกข้าง
"โอ๊ย....." หญิงสาวร้องออกมาด้วยความเจ็บ
"เธอกล้าตะโกนด่าฉันต่อหน้าลูกน้อง มันต้องเจอแบบนี้ ยืนไปจนกว่าฉันจะเลิกงาน
ใครใจดีติดหัวใจ และคอมเม้นท์ให้ไรท์ด้วยนะจ๊ะ จะเป็นการสร้างกำลังใจให้ไรท์มากไรท์
กราบขอบพระคุณคนที่มาคอมเม้นท์ และกดหัวใจให้ไรท์ล่วงหน้า
- Writer
