“ไหนคะ ทรานฟอร์เมอร์ที่ไปซื้อกันมา” ทันทีที่เข้ามาในตัวบ้าน เสียงของคนเป็นแม่ก็ดังขึ้นทันที
“นี่ครับ” เมฆกับหมอกยกกล่องโมเดลทรานฟอร์เมอร์ที่ถือไว้คนละกล่องให้ผู้เป็นแม่ดู
“ได้มาคนละตัวเองเหรอคะ” น้ำเสียงนุ่มนวลแฝงความใจดี แต่นั่นกลับทำให้เมฆกับหมอกขนลุกเกรียวตั้งแต่ปลายเท้าแล่นขึ้นมาถึงศีรษะ มือเล็กข้างหนึ่งของทั้งคู่ยกขึ้นมาช้าๆ เรียวนิ้วค่อยๆ กรีดกรายขึ้นเท่ากับจำนวนโมเดลทรานฟอร์เมอร์ ชิงสารภาพก่อน อย่างน้อยก็ได้ลดโทษกึ่งหนึ่ง
“แล้วไหนตัวที่เหลือล่ะคะ”
“อาฟลอยด์เอาเข้าทางหลังบ้านสี่ตัวครับ”
“อาลุคเอาเข้าทางหลังบ้านสี่ตัวเหมือนกันครับ”
“เจ้าเล่ห์กันใหญ่แล้วนะ ได้ใครมากัน”
“ป๊าครับ” เมฆกับหมอกชี้ไปในทิศทางเดียวกัน นั่นก็คือคนเป็นพ่อ
“ป๊าตลอด ให้ป๊ารับหน้าแม่มุกตลอด” วราว่าอย่างไม่จริงจัง และมุกเองก็ไม่ได้จะดุว่าอะไรลูก เขากับเธอรู้ตั้งแต่ข้อความแจ้งเตือนว่ามีการใช้บัตรเครดิตจำนว
