“คุณพ่อไปอยู่กับมุกไหมคะ มุกจะดูแลคุณพ่อเอง” มุกกุมมือคนเป็นพ่อไว้ ในขณะที่กชมนถูกบอดี้การ์ดกันตัวออกห่าง ด้วยไม่ไว้วางใจ
“แกพูดแบบนี้หมายความว่าไง นัง…” กชมนไม่อาจพูดอะไรได้มากไปกว่านี้ ด้วยหวั่นเกรงสองบอดี้การ์ดที่ยืนคุมเชิงหน้าถมึงทึง เพียงเธออ้าปากพูด ทั้งสองคนก็ขยับเข้ามาใกล้ เตรียมพร้อมพาตัวเธอออกไป
“ป๊า เอายายใจร้ายออกไปข้างนอกเหมือนเดิมได้ไหมครับ พูดไม่หยุด พูดไม่รู้เรื่อง ร้ายกาจสุดๆ ร้ายไม่หยุด” กชมนอ้าปากค้างเมื่อถูกเด็กหกขวบต่อว่า
“หมอกไม่อยากให้ยายใจร้ายอยู่ในห้อง ชอบแปลงร่างเป็นปีศาจร้าย เรากลับบ้านกันเถอะครับ พาแม่มุกกลับบ้านกัน”
“ให้แม่มุกคุยกับคุณตาก่อนนะครับ”
“ก็ได้ครับ”
“ฉันไม่คิดเลยนะว่าเธอจะเกินเยียวยาขนาดนี้กชมน”
“ก็นังมุก…” เพียงร่างอันน่าเกรงขามขยับเขยื้อน กชมนก็หุบปากในพลัน เม้มปากแน่นไม่ให้เสียงเล็ดลอดออกมาได้
“แค่มุกอยากดูแลพ่อ แค่นี้พ่อก็ชื่นใจแล้ว แม
