“นายจะทำอะไร” คนตัวสูงก้าวเข้าไปข้างหน้า ระวีถอยหลังไปทีละก้าวด้วยใจที่หวาดหวั่น จนแผ่นหลังชิดติดผนัง ไม่สามารถถอยหนีได้อีก
“…” ไม่มีเสียงใดออกมาจากคนปากหนัก ระวีมองคนตรงหน้าทุกขณะที่เขาค่อยๆ โน้มใบหน้าลงมา หัวใจของเธอเต้นโครมครามไร้จังหวะ เต้นแรงจนเธอกลัวว่ามันจะหลุดออกมาจากอก เธอหลับตาปี๋คิดว่าเขาต้องจูบเธอแน่ๆ
ระวีหลับตาอยู่อย่างนั้น แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะได้รับสัมผัสใด ก่อนจะค่อยๆ เปิดเปลือกตาขึ้น และได้รู้ว่าเธอคิดไปเอง ลุคเพียงก้มไปหยิบไม้แขวนเสื้อ แล้วนำมาแขวนไว้บนราวผ้า ด้วยความอายเธอจึงเดินละลิ่วเข้าไปยังห้องเก็บสต็อกเสื้อผ้า
“ว้าย!” ระวีชนเข้ากับหุ่นโชว์จนเสียการทรงตัวทั้งคนทั้งหุ่น และคิดว่าตัวเองต้องล้มก้นจ้ำเบ้า แล้วหุ่นโชว์ต้องล้มมาทับเป็นแน่ และเธอก็คิดไปเองอีกตามเคย
“…” ลุคมองหน้าคนเสียอาการที่ตอนนี้แขนของเขาประคองร่างเธอไว้ ส่วนหุ่นโชว์ก็ถูกอีกมือจัดการดันกลับไปยืนดั่งเ
