“น่าจะหื่นน้อยกว่าเรานะ จับอาปล้ำ”
“ตอนแรกก็หวั่นๆ ค่ะ ขนาดแก้ผ้าไปอาบน้ำให้แล้ว ยังเดินหนี”
“เปล่าหรอก ที่เดินหนีกลัวตบะแตก จับเด็กแถวนี้ปล้ำ”
เธอหัวเราะคิกๆ บางทีมันก็เหมือนเส้นบางๆ หากมีปัญหาไม่หันหน้าเข้าหากันและพูดกันด้วยเหตุผล ก็อาจจะเข้าใจผิดกันได้
แต่สำหรับเธอและอาทิจนั้น เธอคิดว่านี่เป็นการทดสอบความรู้สึกของเขาที่มีต่อเธอ เพราะหากเขาไม่ต้องการเธอจริงๆ เขาก็คงไม่ออกตามหาเธอ ทิ้งเธอไปโดยง่ายดาย เธอหายไปเอง เขาไม่ได้ไล่
เธอยอมรับว่าดีใจที่เขาหาเธอจนเจอ เพราะเธอรอคอยเขาทุกลมหายใจเข้าออก
“จริงๆ แล้วแก้วดีใจที่คุณอามาตามหาแก้วจนเจอ แก้วแค่คิดตามประสาเด็ก เสี่ยงดวงเอาว่า ถ้าคุณอาไม่ต้องการแก้วแล้ว แก้วจะได้ตัดใจ”
“แก้วตัดใจจากอาได้จริงๆ เหรอ” เธอส่ายหน้าไปมา ขณะขยับอยู่บนร่างของเขา อาทิจกุมสะโพกผายเอาไว้ ลูบไล้กระตุ้นให้เธอโยกกายอย่างต่อเนื่อง
“อาไม่ยอมให้แก้วตัดใจจากอาหรอก” เขาพ
