“จำไม่ได้แล้วเหรอ” เขาบีบจมูกเล็กๆ น่ารักอย่างอย่างเอ็นดู
“อ๋อๆๆ จำได้แล้วค่ะ”
“อรยังบอกผมเลยว่าอยากเลี้ยงไวน์แขกในงานและคนงานในไร่ด้วย”
“เหรอคะ”
“ใช่ จำไม่ได้เหรอ”
“อ๋อ... ค่ะ” นิอรไม่อยากพูดเรื่องความหลังของเขากับพี่สาวหรอก เพราะเธอจำไม่ได้จริงๆ เนื่องจากไม่รู้รายละเอียดยิบย่อยพวกนั้น นิลรัตน์เล่าให้เธอฟังแค่เรื่องที่สำคัญๆ เท่านั้น
นิอรมัวแต่คิดวุ่นวายไปเสียหมด เลยไม่เห็นแววตาของคนที่กอดเธอเอาไว้
ทานอาหารกันแล้ว เขาก็พาเธอไปคุยกับแขกเหรื่อ เป็นเพื่อนของเขา ญาติและคนงานในไร่ ครามเป็นคนอัธยาศัยดี เป็นที่รักของคนรอบข้าง เธอไม่เห็นคนที่เขาแนะนำว่าเป็นมารดาอีก ท่านคงกลับไปพักผ่อน และเธอไม่กล้าถามเซ้าซี้
ครามดื่มบ้างพอเป็นพิธี เพื่อให้เกียรติกับแขกที่ยื่นแก้วมาชนด้วย เขาพาเธอขึ้นไปบนเวที เอ่ยถึงความประทับใจในตัวเธอ
นิอรต้องพูดความประทับใจในตัวเขาเหมือนกัน เธอเป็นคนพูดไม่เก่งสักเท่าไ
