ตอนนี้ผมสลับกันเล่นกีต้าร์กับเพื่อนๆ ริสาดูเธอระวังตัวแจ ไม่ค่อยยกแก้วขึ้นดื่ม ผิดกับผมที่ยกแก้วขึ้นดื่มไม่หยุด
ผมมองหน้าเธอส่งสายตาหวานเยิ้มไปให้ เธอคงรู้ว่าผมคิดอะไรอยู่ พยายามขยับตัวหนี แต่ผมก็รั้งเอวเธอเอาไว้ บางทีก็ซบไปที่ไหล่ของเธออย่างออดอ้อน
เสียงโทรศัพท์เธอดังขึ้น
เธอรีบลุกออกไปไกล มันทำให้อารมณ์ผมเปลี่ยน
หึ! ทำไมคุยตรงนี้ไม่ได้วะ ผมปลายตามองพร้อมกับพูดขึ้น
“ไอ้ธีร์...ตรงนี้มันเสียงดัง ก็แค่ลุกไปรับโทรศัพท์ มึงจะหงุดหงิดอะไรวะ?” ไอ้กระทิงมันรีบปรามผม
ผมจะไม่อะไรมากหรอกนะ ถ้าคนที่โทรมาไม่ใช่ผู้ชาย
เธอเดินกลับมาด้วยใบหน้าที่ละลื่น
“ใคร?”
“เพื่อน”
“ผู้หญิงหรือผู้ชาย?”
อะไรของเขาเนี่ย ฉันหันไปมองหน้าเขา แต่ก็ต้องแอบกลัวกับสายตาคมดุนั้น
โอ๊ย.....จะตอบยังไงดี ถ้าพูดไม่เข้าหู แล้วยิ่งเขาเมาๆ ฉันกลัวจะโดนแบบวันนี้อีก เขายิ่งเป็นคนเถื่อนๆ อยู่ด้วย
“ริสาเมื่อกี้แบมโทรมาใช่ไหม?
