เช้าวันต่อมา
"คุณแม่คะ พี่ธีร์ฟื้นแล้ว"
ผมได้ยินเสียงยัยดรีม
ผมจับที่ตาของผม มันมีผ้าพันไว้อยู่ ตอนนี้ผมมองอะไรไม่เห็นเลย
"ตาผม....ตาผมเป็นอะไรครับ" ผมพูดพร้อมเอามือควานหา ยัยดรีม
"ดรีม ตาพี่เป็นอะไร"
"มองไม่เห็นชั่วคราวค่ะ"
ตอนนี้ผมเริ่มใจไม่ดีแล้วสิ ผมพยายามขยับตัว และจับตามเนื้อตัวของตัวเอง ว่ามันมีอะไรเสียหายอีกหรือป่าว
ขาผม ช่วงล่างของผมขยับไม่ได้เลย
"ดรีม ขาพี่ล่ะ?"
"ขาพี่ธีร์ร้าวทั้งสองข้าง ตอนนี้ยังเดินไม่ได้ ต้องทำกายภาพ"
"ไอ้สัสต่อ...." ผมเอามือทุบไปที่เตียงเพื่อระบายความโกรธ
เสียงมือถือยัยดรีมดังขึ้น
"พี่ธีร์ฟื้นแล้วค่ะ"
"ใครโทรมา?"
"พี่ดิน"
พอรู้ว่าผมฟื้นแล้ว ไม่นานพวกเพื่อนผมมันก็มาเยี่ยม
"งั้นแม่ไปก่อนนะ"
"เป็นไงบ้างมึง?"
"แม่ง!!!! กูหายเดี๋ยวกูไปเอาคืน"
ตอนนี้ฉันยืนอยู่ในห้องกับเขาด้วย ไม่ได้ส่งเสียงออกมา ตอนนี้อารมณ์ของเขาฉุนเฉียวมาก
"กูบอกมึงแล้วว่า
