บทที่ 30 อย่าคิดว่าจะได้กลับ nc++

2602 Words

ตึก ตึก ตึก!!  ขาเรียวเดินมาตามเส้นทางอย่างคุ้นชิน เพราะเป็นคอนโดที่เคยมาบ่อยๆ ไม่ว่าจะตอนที่ยังคบกันจวบจนถึงตอนนี้ที่เลิกรากันไปเขาก็ยังไม่เปลี่ยนคอนโด เธอมาหยุดยืนหน้าห้องทำใจเล็กน้อยก่อนจะถอนหายใจแรงๆ มือที่กำลังจะกดออดต้องสะดุ้งเมื่อชายหนุ่มมาเปิดประตูให้เธอเสียก่อน “ถึงกับถอนหายใจเลยเหรอ” เวกัสยืนพิงกำแพงและแสยะยิ้มมองหญิงสาวด้วยความไม่พอใจ แค่เรียกมาแค่นี้ถึงกับถอนหายใจเชียวเหรอ “ปะ เปล่าค่ะ ฝนหายใจเพราะรู้สึกเหนื่อยค่ะ” เธอแก้ตัวไปแต่ชายหนุ่มยังคงไม่หยุดมองเธอ “แต่หน้าเธอไม่ได้หมายความว่าอย่างงั้นนะฝน” “ฝนพูดจริงๆ นะคะ” “หึ ไม่ว่าจะผ่านมานานแค่ไหน ความตอแหลขี้โกหกของเธอก็ไม่เคยลดละเลยสินะ เข้ามาจะยืนเอ๋ออยู่หน้าห้องอีกนานไหม ไม่เห็นรึไงว่าฉันแก้ผ้าอยู่” หญิงสาวเพิ่งรู้สึกตัวจึงสำรวจชายหนุ่มที่มีเพียงผ้าขนหนูคลุมกายช่วงล่างแค่นั้น ข้างบนเผยให้เห็นสรีระที่สมกับชายชาตรีที่มีม

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD