ช่วงสาย ร่างสูงที่นอนหลับที่เตียงค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาด้วยอาการที่ปวดหัวแต่ก็จำได้ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น เขาพลิกตัวเพื่อต้องการกอดหญิงสาวแต่ที่ด้านข้างกลับว่างเปล่า จึงลุกขึ้นไปดูในห้องน้ำแต่ไม่เจอและที่ระเบียงก็ไม่เจอ เมื่อรู้ดังนั้นเขาก็ยิ่งโกรธทั้งที่เมื่อคืนเขากระทำต่อเธอรุนแรงแบบนั้นยังมีแรงลุกออกไปได้อีก
“อย่าให้ฉันจับเธอได้นะฝน ฉันจะเอาเธอให้ตายเลย” คนใจร้ายพูดลอดไรฟันและหยิบเสื้อผ้ามาสวมใส่และเดินฟึดฟัดออกไป
ร่างเล็กแบบบางนั่งร้องไห้ที่ข้างเตียงคนไข้เพราะเมื่อคืนแม่เธอเกิดไตวายเฉียบพลันขึ้นมา ดีที่พยาบาลพิเศษเข้าช่วยเหลือและส่งโรงพยาบาลได้ทัน
“ฝนขอโทษนะแม่ที่ไม่ได้รับโทรศัพท์ แม่เจ็บมากไหม” เธอร้องไห้และจับมือซูบผอมที่หุ้มเกือบติดกระดูกของแม่เข้ามาแนบชิดที่ข้างแก้มของตนเองไปด้วยความรู้สึกผิด
“เดี๋ยวป้าเฝ้าให้เองหนูฝน ตอนนี้ถึงมือหมอแล้ว หนูไปพักผ่อนเถอะ” ป้าพยาบาลพิเศษเอ่ยอย่างเป็
