หลังจากวันนั้นขุนพลก็กลับไปทำงานของเขาโดยเป็นนายแพทย์ในช่วงกลับมาทดลองงานประจำอยู่ที่โรงพยาบาลเล็ก ๆ ห่างไปอีกตำบล เขายังคงติดต่อกับมานิตตาด้วยการโทรมาหาแต่ไม่ได้มาหาด้วยตัวเอง จนกระทั่งสองสามวันมานี้เขาไม่ได้โทรหาหล่อนดังปกติ มานิตตาเริ่มเกิดอาการเหมือนไม่ค่อยสบาย หล่อนเป็นกังวล กลัวไปหมด กลัวว่าเขาจะเปลี่ยนไป กลัวว่าเขาไม่จริงจัง แน่ล่ะว่าหล่อนไม่สบายทางใจและคงไม่มียาอะไรมารักษาอาการนี้ได้นอกจากได้เห็นหน้าพี่ชายของหล่อนเท่านั้น
และในเช้าวันต่อมา นงลักษณ์ก็ออกมาใส่บาตรตอนเช้าโดยมีมานิตตาออกมาช่วยจัดสำรับให้มารดาด้วย แต่นงลักษณ์ก็สังเกตเห็นความผิดปกของลูกสาว หล่อนจึงถามว่า
“เมย์...นี่หนูไม่สบายหรือเปล่าลูก เห็นหน้าตาซีด ๆ ไม่สดชื่นมาหลายวัน แม่ว่าจะถามสักครั้งแต่คิดว่าหนูอาจจะดีขึ้น”
“เมย์ไม่ได้เป็นอะไรค่ะแม่ เมย์สบายดีค่ะ อาจจะเรียนหนักไปหน่อย”
“ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว...เฮ้อ...นี่ถ้าขุนพลเ
