"แม่คับ" (แม่ครับ)
"....."
"แม่พิงค์คับ" (แม่พิงค์ครับ)
เธอค่อย ๆ ลืมตาตื่นขึ้นมาหลังจากที่ได้ยินเสียงเรียกปลุกคุ้นเคย
แต่ก็ต้องตกใจ เพราะตอนนี้ไม่ใช่มีแค่ลูกกับเธอแต่ยังมีคุณหมอแล้วก็พยาบาลสองคนยืนอยู่ด้วย
"คะ...คุณหมอ ขอโทษด้วยนะคะ"
"ไม่เป็นไรครับคุณแม่"
"....."
"น้องอาการดีขึ้นมาก สามารถกลับวันนี้เลยก็ได้นะคะ หรือถ้าอยากให้แน่ใจ ก็อยู่ต่ออีกสักวันก็ได้"
"แม่คับ" (แม่ครับ)
"ครับคนเก่งของแม่ เป็นยังไงบ้างเอ่ย เจ็บหรือปวดตรงไหนไหม" หญิงสาวเอ่ยถามลูกชาย
"ไม่คับแม่ น่านหายแล้ว" (ไม่ครับแม่ น่านหายแล้ว)
"อยากกลับยัง หรือว่านอนต่อที่นี่ดี"
"น่านอยากกลับครับ น่านคิดถึงคุณยาย"
"ครับลูก คุณหมอคะ แล้วค่าใช้จ่าย" เธอพูดกับลูก และหันไปคุยหมอ แต่ยังพูดไม่ทันจบประโยค อีกฝ่ายก็ตอบออกมาก่อน
"ค่าใช้จ่ายของน้อง ถูกจ่ายไว้แล้วนะคะ"
"คะ? คะ...ใครจ่ายคะ"
"คุณรัชชานนท์ค่ะ" พยาบาลพูดแล้วยื่นก
