พอเอาของขึ้นมาเก็บบนห้องแล้ว ราชาก็เดินไปนอนเล่นกับลูก พร้อมกับสังเกตเห็นหญิงสาวที่เอาแต่นั่งนิ่งเงียบ เหมือนกับคิดอะไรบางอย่างอยู่
"เป็นอะไร" ชายหนุ่มถามออกไปด้วยความอยากรู้ แต่เวียงพิงค์เธอก็เอาแต่ใจลอย
"เวียงพิงค์" ราชายื่นมือไปสะกิดมือเธออย่างไม่แรงนัก จนคนที่กำลังนั่งคิดอะไรอยู่ก็หันมาจ้องมองเขา
"อะไร"
"คิดอะไรอยู่ ใจลอยขนาดนั้น"
"ไม่มีอะไรหรอก ขอไปอาบน้ำก่อน" เวียงพิงค์ตึงตังลุกขึ้น พร้อมกับเดินเข้าไปในห้องน้ำ
"ปะป๊าคับ" (ปะป๊าครับ)
ขณะที่เขาเอาแต่มองประตูห้องน้ำที่ปิดอยู่ น่านฟ้าที่นั่งเล่นของเล่นอยู่ด้านข้างก็รีบยัดมันใส่มือของเขา
"น่านแกะไม่ได้ ปะป๊าช่วยแกะหน่อยครับ"
"ครับ" เขารีบแกะเลโก้ที่ต่อผิดออกจากกัน แล้วยื่นกลับให้กับลูกชาย
"หิวอีกไหมครับ" เพราะก่อนจะมาส่ง ชายหนุ่มก็พาเด็กชายกินข้าวมาแล้ว ที่ถามออกไป เพราะกลัวว่าเขาจะหิวอีก
"ไม่คับ" (ไม่ครับ) น่านฟ้าตอบ แล้วก็นั
