(อาทิตย์)
"เป็นแฟนกับผมเถอะผมรักพี่จริงๆนะ"
ผมมองจอมใจที่กำลังเบิกตาค้างก่อนจะก้มหน้างุดด้วยความเขินอายซึ่งนั้นทำเอาผมมองตาไม่กะพริบ ส่วนคำพูดที่ผมเพิ่งพูดไปเมื่อกี้ก็ใช่ว่าผมจะไม่รู้สึกอะไรเลยกลับกันใจผมเต้นโครมครามไม่หยุด
ยอมรับเลยว่ากำลังกลัวว่าคำตอบมันจะไม่ตรงกับที่ผมคิด
"คือพี่..."
"จอมค่อยตอบก็ได้เก็บเอาไปคิดก่อน"
ผมขัดสิ่งที่จอมกำลังพูดทันทีก่อนจะหันมองทางอื่นแต่มือเล็กกลับเอื้อมมือมาจับข้อมือผมไว้และเม้มปากมองมาด้วยแววตาแน่วแน่
"อืมเป็นแฟนกัน"
"จริงเหรอ?"
คำตอบจากจอมใจทำเอาหัวใจผมพองฟูพร้อมกับขาผมที่เดินอ้อมไปประคองมือทั้งสองข้างของจอมไว้ ผมเม้มปากมองดวงหน้าสวยที่กำลังจ้องมองผมด้วยความเขินอายทำเอาผมไม่อาจล่ะสายตาจากภาพตรงหน้าได้
"จริงๆ...มาขนาดนี้พี่คงจะหลอกตัวเองไม่ได้แล้วล่ะ"
"จริงๆนะจอมจอมยอมคบกับผมแล้วจริงๆนะ!?"
"จริงๆ"
จอมใจตอบปนขำก่อนเธอจะขยับมาสวมกอดผมที่กำลังดี
