9.13 PM.
"ไม่อยากจะเชื่อเลยนะครับว่าท่านประธานจะมีลูกชายที่ภูมิฐานขนาดนี้"
"จริงๆค่ะ กลายเป็นว่าท่านมีทั้งลูกสาวและลูกชายที่สมบูรณ์แบบทั้งสองคนเลย"
ฉันและอาทิตย์ก้มหัวขอบคุณคนตรงหน้าช้าๆก่อนจะมองคุณภูผาที่กำลังยิ้มออกมาอย่างปิติอยู่ที่โดนชมอย่างออกหน้าออกตาขนาดนั้นขณะที่ยลลดาก็กำลังหัวเราชอบอกชอบใจโดยมีอาทิตย์ที่กำลังยืนยิ้มอยู่ข้างๆเขาหันมองลุงภูผาพร้อมยิ้มบางๆ
"พ่อผมเก่งมากครับผมภูมิใจในตัวเขา"
"ไม่หรอกพ่อภูมิใจลูกมากกว่า"
"พวกคุณต้องไม่เชื่อแน่ว่าน้องอาทิตย์จะสอบหมอ"
"จริงเหรอคะคุณพี่"
"จริงสิคะ!"
ฉันเม้มปากมองยลลดาที่กำลังคุยโม้โอ้อวดอาทิตย์ซะออกนอกหน้าจนอาทิตย์เหลือบตามองด้วยสายตานิ่งเรียบก่อนจะมองไปทางอื่นอย่างนึกรำคาญแม้เขาจะไม่ให้ใครเห็นแต่ฉันที่ยืนข้างเขามันก็เห็นอยู่ดี
"ยังไงงานเลี้ยงวันเกิดผมผมขออนุญาตเรียนเชิญเลยนะครับ"
"ยังไงก็ต้องขอไปอยู่แล้วครับท่าน จัดที่บ้า
