Chapter 31 ว่าที่ลูกสะใภ้
วันต่อมา...
11.00 น.
"เด็กดีของป๋า ตื่นมากินข้าวก่อนเร็ว ฟอด!" ธันวาเดินเข้ามาพรมจูบใบหน้าหวานด้วยความรัก ที่นอนหลับใหลอยู่บนเตียงอย่างไม่รู้สึกรู้สาด้วยความอ่อนเพลีย หลังจากที่ถูกเขาบอกรักด้วยภาษากายจนเกือบรุ่งสาง
"อื้อ~ ปวดเมื่อยไปหมดเลย หิวข้าวก็หิว" วีญ่าเอ่ยพูดน้ำเสียงอู้อี้ด้วยอาการงัวเงีย เธอยกมือบางไปขยี้เปลือกตาเบาๆ และลืมตาขึ้นกะพริบตาปริบๆ เพื่อปรับสายตาให้เข้ากับแสงที่เล็ดลอดเข้ามาภายในห้อง
"หิวก็ลุกมากินข้าวเร็ว ป๋าทำสปาเกตตีไว้ให้หนูแล้ว" ธันวาเอามือสากลูบแก้มนวลอย่างเบามือ ก่อนที่เขาจะเลื่อนมือไปลูบไล้รอยช้ำสีแดงเลือดบริเวณลำคอระหงที่เขาฝากรอยแสดงความเป็นเจ้าของ
"งื้อ ป๋าทำเองเหรอคะ" วีญ่ายกศีรษะทุยเล็กและหมุนตัวไปหนุนบนตักแกร่งที่นั่งอยู่บนขอบเตียงข้างๆ เธอ
"ครับ ป๋าทำเอง ป๋าเห็นว่าหนูยังไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว นอกจากกินป๋าอย่างเ
