“เรื่องนี้มันซับซ้อน เจ้าไม่มีทางเข้าใจได้หรอก”
“พี่ห้า ท่านหมายความว่าอย่างไร”
“ก็…. น้องแปดน่ะแม้ว่าจะมิได้ชื่นชอบญาติผู้น้องแต่ก็มิได้ชอบลู่หวังด้วยน่ะสิ”
“ระหว่างสกุลว่านที่มีว่านเยว่เฟยอยู่ กับสกุลลู่ที่แม้ว่าบุตรีจะงดงามเรียบร้อยและเป็นสตรีอันดับหนึ่งแต่ก็ติดที่มีบิดาอย่างลู่หวังผู้นี่แหละ”
“ช่างซับซ้อนจริง ๆ อย่างที่พี่ใหญ่กล่าวพ่ะย่ะค่ะเช่นนี้จื่อหรงคงเลือกยากแล้วหากจะต้องแต่งงานกับหนึ่งในสองสตรีของตระกูลนี้"
"หรือไม่เขาอาจจะไม่เลือกทั้งคู่”
""ทำไมเล่าพ่ะย่ะค่ะ""
องค์ชายห้าและองค์ชายหกหันมามองและตั้งคำถามกับองค์รัชทายาทด้วยความสงสัย ทั้งหมดหันไปมองที่องค์ชายแปดที่ยังยืนนิ่งอยู่กลางท้องพระโรงและสบตากับลู่หวัง
“กระหม่อม…พระองค์ทรงตรัสได้ถูกต้อง ใต้เท้าว่านข้าต้องขออภัย ครั้งนี้ข้าล่วงเกินพวกท่านแล้ว”
ว่านตงเพียงแค่คำนับตอบเพื่อมิให้เสียมารยาทเท่านั้นเพราะอยู่ต่อหน้าพระพักตร
