“ข้าน่ะหรือจะประชด”
“จื่อหรง…. ท่านรู้หรือไม่ว่าท่านโกหกไม่เก่งเอาเสียเลย”
“ข้าเองก็เคยพูดไปแล้วเช่นกันว่าข้าไม่พอใจมากที่เจ้าพูดถึงชายอื่นต่อหน้าข้า”
“แต่ท่านควรแยกแยะสิเพคะ ข้าก็แค่ถามเท่านั้นหากนอกจากลู่ฮูหยินที่ถูกสังหารแล้ว ทรัพย์สินและคนอื่น ๆ ไม่มีผู้ใดได้รับบาดเจ็บเลยหรือเพคะ”
ฮ่าวจื่อหรงเองพึ่งจะสะกิดใจนึกได้ตามที่นางถามตอนนี้เอง เขาพบว่าคนในสกุลลู่นอกจากลู่ฮูหยินและลู่อี้เทียน คนอื่น ๆ แทบจะไม่ได้รับบาดเจ็บอีกทั้งทรัพย์สินในจวนก็ไม่ได้มีสิ่งใดเสียหาย
“ค่อนข้างชัดเจนว่าครั้งนี้การลอบสังหารจงใจถูกให้เข้าใจผิด หรือว่าพวกมันตั้งใจจะมาสังหารลู่ฮูหยินตั้งแต่แรกแต่ทำเป็นเบี่ยงเบนประเด็นเพื่อมาที่เจ้า แต่เท่าที่ข้ารู้มาลู่ฮูหยินผู้นี้แทบจะไม่เคยออกจากจวนไปที่ใดเลย ไม่สนิทกับฮูหยินขุนนางที่ไหนอีกทั้งนางยังแทบจะไม่ออกงานสังคมอื่นเลยแล้วเหตุใดจึงถูกฆ่าตายได้”
“ยิ่งคิดยิ่งซับซ้อนยิ่งนั
