Chapter Fifteen
743 Words
CHAPTER FIFTEEN
THORN’S POV
"Ano ba?! Isa! Naiinis na ako ha!" kanina pa ako sumisigaw at paulit ulit lang din ang litanya ko.
"Wala sinabing lasa eh!" iritang sigaw niya din at gumulong sa kama niya at tinakluban ang ulo niya. Siya pa talaga ang may ganang mairita?
"Nilalait mo pa tong luto ko! Letse! Kumain ka na lang! Wag ka na magreklamo!"
Ito yung problema namin araw araw, oras oras, minu-minuto. Ayaw niyang kumain. Ang hirap niyang pakainin.
Kapag minamalas ka nga naman kasi, bukod sa bugbog niyang katawan at maraming pasa ay nagkatrangkaso pa ang loko! Ganda ng timing ng sakit nito! Letse talaga! Ilang beses ko nang tinitikis yung sama ng loob ko sa ilang beses niyang pagsasabi na walang lasa yung luto ko! Kung hindi ko lang alam na walang panlasa ang may sakit, ilang beses na sana nakatikim to ng kutos mula sa akin.
"Yoko." bulong niya. Nakasubsob pa din yung ulo sa unan niya.
Thats it! Kailangan ko na gamitin ang panakot na laging umeepekto kapag pinapakain ko siya.
"Kakain ka o break na tayo? Tototohanin ko na! Ayoko na sayo!" sabi ko at kunwaring tatayo na sa kama.
At syempre, gaya ng sinabi ko. Epektibo talaga.
Bumalikwas siya ng bangon at hinigit ako sa beywang kaya napaupo ako pabalik sa kama. "Kakain na ako kahit walang lasa yang luto mo, huwag ka lang umalis." bulong niya sa tenga ko. Kikiligin na sana ako eh.
"Wag mo nga lait-laitin tong luto ko! Masarap ako magluto noh! Ikaw dyan ang walang panlasa! Letse." inis na sabi ko at iniaro sa kanya ang kutsarang may pagkain.
Ngumuso naman siya na parang nagtatampo. "Kanina ka pa letse ng letse dyan ha." KAWAII! Kung di lang ako naiinis ay talagang cute na siya sa paningin ko. Pero inis ako kaya di eepekto yan sa akin sa ngayon.
"Whatever. say ahh"
"Ahh..." walang kabuhay buhay na sabi niya.
"Good Boy!" sabi ko at ginulo pa ang buhok niya. He groaned. Naiinis na din to.
"Am not a dog, lady." sabi na naman niya at siniringan pa ako ng mata. Pffft! Patawa siya! No. Katawa siya. Natatawa ako sa sitwasyon niya ngayon.
"I know. And Im not treating you like one. Now, eat." at naging masunurin naman na siya after our 'argument' kuno.
***
"Ang lamig..." Kasalukuyan kong binababa sa bedside table ang dalawang tableta ng gamot at tubig ng magsalita siya. Agad ko naman siyang pinuntahan at dinaluhan.
"You're trembling. Sobrang ginaw ba? Pero patay na yung aircon mo at bukas pa yung heater mo, bat giniginaw ka pa din?" nag aalala ang boses ko pero hindi mawala ang confusion na mahihimigan dito.
"H-How would I-I k-know..." mamimilosopo pa sana siya pero hindi niya na naituloy dahil binara ko na siya agad.
"Stop mumbling. Geez. Basang basa pa ang likod mo. Lets took off your shirt."
Itinataas ko ang shirt nya pero hindi ko maalis yun dahil sa kamay niyang nakacross sa kanyang dibdib. Tsk.
"Reeve, itaas mo muna saglit yang kamay mo, oh." sabi ko but he did not respond. "Reevean!"
"I can't feel my body. Im numb." sabi niya sa mahinang tono. "Just rip it or whatever."
Napabuntong hininga ako. Damn. Without second thoughts, winarak ko na yung damit niya. And yes I am strong so hindi na kagulat gulat na masira ko ang isang tela lamang.
Hinayaan ko muna siyang topless dahil pinapahiran ko pa ang pawis sa likod niya. He have been sweating like a pig. At syempre, bukod sa pagpapahid ko ng pawis niya ay ineenjoy ko rin ang view ng mga abs at V-shapes nya. Witwiiiiw! Macho freak alert!
"M-Mela..." he whispered. His voice is husky and I think, kung wala lang siyang sakit ay mata-turn on ako sa kanya.
"Yes?" medyo lumapit ako sa mukha niya dahil hindi ko marinig yung mahinang sexy niyang boses.
Pero nagulat ako sa ginawa niya. He overpowered me and I am now laying my back flat against the bed and he is on top of me.
"w-w-what are y---"
"Im dangerous. I think some aphrodisiac was left inside my body. And I cant think straight now but to worn you out of your clothes and be inside of you over and over again."
After he said that, he really rip my sando as well as my bra and I am now half naked in front of him as he look at me with a very dark eyes.
- Writer
