Hot Agents Mission

Chapter Thirteen

CHAPTER THIRTEEN

Thorn's POV

I don't know if I'm hearing things. O kung dala lang ng flashback plus illusions kaya naririnig ko siyang magsalita ng mga words na hindi ko inaasahang maririnig ko habang nabubuhay ako.

Him telling me for me to be his again? That he love me still? Oh my God. He loved me? HE LOVED ME?

Iikot sana ako para harapin siya pero hinigpitan pa niya ang yakap sa akin.

"Don't turn around. I don't want you to see me like this. I'm lost, Carmela. I'm lost like a puppy left by its mother. I'm lost and all I can find is your love." I felt him sighed behind me. Hindi ko alam pero napangiti ako kahit nanlalabo ang mga mata ko..

"I've hurt you, yes. You've hurt me, yes. But none of that stop us from loving each other, right? Tell me I'm wrong, Carmela. Tell me I'm wrong and I'll walk away. Away from the endless competetion. Away from you." Garalgal ang boses niya sa mga huling salita. He himself is afraid. Afraid to stay away from me.

At kahit ako. Takot ako na iwanan niya ako. Although palagi kaming nagbabangayan after we hurt each other from some facts na nalaman namin and some lies that also been declared, hindi ko pa din naramdaman na gusto kong mwala siya sa paningin ko. Kahit puro away kami, basta't nakikita ko siya, it brought me something which overwhelmed me.

"Tell me I'm right or wrong... You loved me, right? We love each other, right? Tell me I'm wrong if I am, Carmela."

Pumikit ako ng mariin at bumagsak ang luha ko.

"I love--"

"Hija, do this for me. For Reeve. You want to see your mother, right? Your sister, your brother, your family, right?"

"Yes, Sir."

"Let's make a deal, then."

"Deal?"

"You make Reeve fall in love with you. Hard. And soon break up with him. Tell him you chooses your career over him."

"And what will it cost you, Sir?"

"I'm his grandfather, Ms. Ocampo. I want him the best. And him choosing this field is not the best to be figured. He was born to order not to be ordered like a dog."

My flashback seems to be often.

Naaalala ko ang panahon na iyon. I hate Reevean back then. I hate him. I did try to make him fall for me but it disgust me because i really hate him so I stopped halfway.

Flashback

"Brave, magkita tayo mamaya sa tree house. May sasabihin ako." Sabi ko kay Reeve. Kahapon lang ako kinausap ni Sakuya about sa 'deal' namin at umaksyon na ako ngayon.

"Mamaya?" I saw him reach for his back pocket and hand out a pocketnotebook. Ano naman kaya iyon?

"May schedule ako mamaya eh. Maybe some other time?" sabi niya.

Hindi pa kami nagkakasanggaan sa kumpetensyon kaya hindi pa kami nagkakalokohan ng mga panahon na iyon. Hindi ko siya gaanong kilala at ganoon din siya sa akin.

"May listahan ka ng mga babae mo?" Hindi ko sinasadya na makita ang nakasulat sa notebook niya na puro pangalan lang ng babae ang laman pero nakita ko pa din.

"Yes, so?" he answered.

"Jerk." bulong ko.

"What?"

"Nothing. Maybe some other time, then."

END OF FB

Sa kakaaya ko sa kanya na magDate kami, nakilala ko kung gaano siya kasamang tao. Kung gaano kataas ang tingin niya sa sarili niya. Yun ang nasa isip ko ng mga panahon na iyon. Noon.

Hanggang sa kusa na akong umayaw sa Deal namin ng Lolo niya. Ayoko na. Sukang suka ako sa ugali niya noon. Doon din nagsimula na magkaroon ng pataasan sa aming dalawa. Na palagi niyang napapanalunan.

Hanggang sa isang gabi nga habang inaaya ako ng inuman ni Anisha at pinasok ko na nga si Reeve sa kwarto niya. Make myself on top. Win a game at last be first. But I don't think I really win that time. But on some spots, yeah, I did.

Because after that, he chase me. He chase me nonstop. He turn to like me. He said he loves me. I won his heart that time.

Hanggang sa akala ko ay mahal na mahal nga namin ang isat isa pero dahil sa malakas ang isa sa five senses ko ay narinig ko kung paano niya ako pinagpustahan. He hurt me big time. And I wanted to get even. I hurt him too. As he said, we hurt each other but none of that stopped us from loving each other still.

Mahal ko si Reeve. Ano pa ba ang kailangan kong i-hold back? He told me he loves me and I can feel how real this is. I can see it. I can feel it. This is not a bet anymore. This is not an order. This is not a lie. This is true. We love each other so why should I hold myself back?

"I love you too, Reeve. You are right. I love you."

NGUNIT talaga yatang minamalas kami ngayong araw. Dahil kasabay ng pagkakasabi kong mahal ko siya ay dumaan ang isang batalyon ng nagfafast jogging na kadete ng HAM sa harapan namin kaya puro ingay ng mga paa nila. Mga yabag nila ang namayani.

"What?"

Bumitaw na sa akin si Reeve. He then looked me straight in the eyes.

Ngumuso ako. Nasabi ko na eh.

"Narinig ko lang yung "You are right' na part. Hindi ko naintindihan masyado. Ulitin mo!" frustrated na sabi niya.

"Bakit mo ako sinisigawan?! Ayoko na!" sabi ko at tumalikod sa kanya. I smiled and wiped my tears away. No need to cry for me :)

"Aish!  Damn cadettes!"

Bigla siyang nagmartsa sa instructor ng mga trainee na dumaan sa harap namin kanina.

Sinundan ko lang siya kung saan siya pupunta. I'm behind him while we walked towards the instructor.

"Goodmorning, Mister. Are you the commandant of that batch?" tanong ni Reeve at itinuro pa ang mga nagjajogging pa din na kadete.

"Yes, Sir." sagot ng instructor.

"I'm Reevean Sin Salvador." sabi ni Reeve.

"HOLY MOTHER OF GOD! Brave? Ako ito! Batchmate mo din! SI Francis! Instructor na ako ngayon. Grabe! Big time ka na daw at---"

"Can I hold your cadettes? May hindi lang ako nagustuhan sa performance nila." putol nito sa sinasabi nung Francis. I kinda not remember him as well.

"Ah, sure." pumito si Francis at agad na nagtakbuhan at humanay ang mga kadete.

"Si Mr. Salvador ang magte-take over, cadettes. Commandant, you may."

Tinitigan ni Reeve isa isa ang mga kadete.

"200 Push ups! The one who give up halfway will be kicked. I already talked to the Head." sabi nito.

Nanlaki ang mata ko. OMG! REEVE TALAGA!

Hinila ko ang braso niya at napatingin naman siya sa akin.

"Ano ba! Huwag mo nga silang pahirapan!" sabi ko pero medyo natatawa ako at nangingiti.

"Sabihin mo ulit at hindi ko sila pahihirapan." sabi ni Reeve.

"Tsk, sabi ko nga pahirapan mo na lang. Napagdaanan din naman natin yan."

200 push ups is chicken. Lahat ng napapasok sa HAM Aca is strong enough to handle 200 push ups. Kaya yan.

Natapos nga ang 200 push ups at pagod na tumayo ng tuwid ang mga kadete.

"Hindi mo uulitin?"

"Nope."

"200 Squatrust. 200 Knee March. 200--"

"FINE!"

Nagsimulang sundin ng mga kadete ang pinagsasabi ni Reeve. Hindi naman magkandaugaga si Francis kakaalala sa kanyang mga alaga.

"Fine?"

"I love you, okay?"

He smiled sheepishly.

"I love you more." then he reached to kiss me but I stopped him.

"Patigilin mo muna sila, Reeve." sabi ko.

"Later. Let me kiss you first."

"Tss."

Still, we kissed.

 This is the happiest day of my life.