“ดีจ้ะ งั้นเราก็มาทานข้าวกันเถอะ” ฟารีดาเอ่ยพูดก็บอกกับทุกคนให้เริ่มทานอาหารได้ เพราะตอนนี้ทุกอย่างกำลังไปได้สวย โดยเฉพาะปฏิกิริยายาของลูกชายของเธอที่แสดงออกอย่างชัดเจนว่าหวงพลอยลดา แต่ก็ยังเก๊กอยู่แบบนี้เธอจะต้องช่วยกระตุ้นอะไรบางอย่างซะแล้ว
“อ่อ ตาแฟรงก์ มัมลืมบอกไปเลย เดี๋ยววันศุกร์นี้มัมจะพาเราไปขอหนูภีมนะ เรามีอะไรขัดข้องหรือเปล่า” ฟารีดาเอ่ยถามลูกชายออกไปอย่างสบายๆ ต่างจากแฟรงก์ที่ถึงกับถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย
“เอาตรงๆเลยนะครับมัม ผมไม่ได้รักน้องภีม แล้วผมก็ไม่อยากจะแต่งงานกับน้องภีมด้วย เราสองคนเข้ากันไม่ได้หรอกครับมัม อย่างมากก็แค่พี่น้องเท่านั้น อ่อ แล้วมัมก็ช่วยยกเลิกงานหมั้นบ้าๆนี่ด้วยนะครับ เพราะผมจะไม่มีวันไปขอหมั้นกับน้องภีมเด็ดขาด” แฟรงก์พูดออกไปด้วยเสียงจริงจัง พร้อมกับมองหน้าแม่ของเขาที่เริ่มจะบึ้งตึง
“น้าว่าแฟรงก์คิดดีๆก่อนไหมลูก อายุของเราก็มากแล้ว แม่ของเราเขาก็แค่อย
