“มิใช่เช่นนั้นเจ้าค่ะ เพียงแต่ว่าพวกเราออกมาจากจวนสกุลหลี่โดยพลการเช่นนี้ท่านลุงกับท่านป้าคงอยากรู้ อีกอย่างเรื่องนี้ข้าเกรงว่าคุณชายหย่งคงจะไม่อยู่เฉยเป็นแน่ ข้าเพียงเป็นห่วงว่าเขาจะหาเรื่องสกุลเฉิน”
จวินเซียวเงียบไปและคิดตามที่นางพูด ครั้งนี้คงจะอยู่เฉย ๆ เช่นนี้ไม่ได้จริง ๆ ในเมื่อคนกว่าครึ่งเมืองทราบกันแล้วว่าลี่หลินเป็นว่าที่คู่หมั้นของหย่งเล่อหาน เขาต้องหาวิธีแก้ไขเรื่องนี้โดยเร็วก่อนจะมานอนสบายใจคิดว่าได้ครอบครองนางอยู่ที่นี่
“เจ้าพูดถูกเราควรกลับไปแก้ไขปัญหาก่อน เรื่องที่เจ้าต้องถูกบังคับหมั้นหมายกับคนผู้นั้น และเรื่องที่ข้าต้องไปที่สกุลหลี่ในวันนี้ ข้าต้องหาคำตอบให้ได้”
“เรื่องที่ท่านต้องไปที่สกุลหลี่ข้าพอจะทราบเจ้าค่ะ วันก่อนสกุลหลี่ส่งคนมาทาบทาม ท่านป้าอยู่เพียงคนเดียวเลยปฏิเสธไม่ได้จึงได้ให้ท่านไปที่นั่น”
“อะไรนะ!! นี่เจ้าก็รู้อยู่แก่ใจยังไม่บอกข้า แล้วยังให้ข้าไปที่สกุลหลี
