บทที่ 32
ค่ำคืนที่ติดค้าง 1/2
“ยาลูกกลอนนี่เป็นสูตรที่ถูกคิดค้นขึ้นมา รวมกับอาคมต้องห้าม หากกลืนกินไปแล้ว ขัดขืนคำสั่ง ก็จะคลุ้มคลั่งทำร้ายคนรอบข้าง แม้แต่ครอบครัวก็ไม่เว้น ตัวข้าคงไม่เป็นไรเพราะมีทหารองครักษ์คอยคุ้มกัน แต่ครอบครัวของเจ้า…อาจจะโดนเจ้าฆ่าโดยไม่รู้ตัว”
“ข้า ข้า…!”
“กินสิ่งนี้แล้วภักดีต่อข้า ข้าให้สิ่งตอบแทนได้อย่างสมน้ำสมเนื้ออยู่แล้ว หรือจะตายอยู่ที่นี่ก็แล้วแต่เจ้า ความผิดของเจ้าที่บังอาจคิดลักพาตัวข้าไม่มีทางถูกปล่อยออกไปเป็นแน่”
จอมโจรผู้เป็นหัวหน้ามีร่างกำยำบึกบึนกว่านางมากนัก ร่างกายยังเต็มไปด้วยรอยแผลเป็น แต่กลับคุกเข่า ก้มหน้า ตัวสั่นเทาต่อหน้าสตรีตัวน้อยอย่างหมดหนทาง
สุดท้ายแล้วกลุ่มจอมโจรจำต้องยอมกลืนกินยาลูกกลอน และภักดีต่อเป่าซูเม่ย เอ่ยปากทุกอย่างตามที่นางเค้นถามจนหมดเปลือก สิ่งที่ได้ยินทำเอาสตรีตัวน้อยชาวาบไปทั้งตัว เพราะผู้อยู่เบื้องหลังเป็นบุคคลที่ไม่คา
