bad guy ร้ายหวงรัก

ใบชา อาศัยอยู่กับญาติห่างๆ ที่ต่างจังหวัดช่วงเรียนมัธยม ปัจจุบันย้ายมาอยู่กับพี่ชายในตัวเมืองเพราะกำลังเรียนต่อมหาวิทยาลัย เธอได้อยู่ในคอนโดมิเนียมหรูแห่งนึง ซึ่งพี่ชายของเธอนั้นอยู่กับเพื่อนอีกคน เรียกง่ายๆ ว่าเป็นทั้งเพื่อนสนิทและรูมเมท แต่ด้วยความที่พี่ชายของเธอนั้นจำเป็นจะต้องทำงานพาร์ทไทม์ในช่วงค่ำๆ เลยไปจนถึงตอนดึก เธอก็เลยได้อยู่สองคนกับเพื่อนของพี่ชาย ความสัมพันธ์ของทั้งคู่มันก็เริ่มดีขึ้น เริ่มได้ใกล้ชิดกันมากขึ้น แต่ก็ยังไม่ถึงขั้นที่จะมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกัน ทว่าเพียงเท่านี้ก็ทำให้ใบชามีความรู้สึกกับผู้ชายคนนี้มากกว่าคำว่าเพื่อนของพี่ชายแล้ว เหตุการณ์ก่อนหน้านั้น... "กูขออย่างเดียวนะไอ้คลินต์" "ขออะไรวะ?" "ใบชาน้องสาวกู เว้นไว้สักคนนึง กูรู้ว่ามึงเจ้าชู้ แต่น้องสาวกูกูขอ" "เออ! กูไม่ทำอะไรหรอก น้องสาวเพื่อนนะเว้ย" คลินต์ตบบ่าเพื่อนสนิทอย่างหนักแน่น พร้อมกับพูดให้คำมั่นอย่างดี ต่อให้เพื่อนสนิทไม่ได้ขอ เขาก็คิดว่าคงไม่ได้ทำอะไรอยู่แล้วแหละ เพราะในหัวของเขาก็คิดว่าเธอคงเป็นเด็กน้อยธรรมดาๆ จากต่างจังหวัดที่ไม่ได้มีความน่าสนใจอะไร เหมือนกับผู้หญิงในคลังของเขา "ทำให้ได้นะมึง" ก็แค่ผู้หญิงต่างจังหวัด หน้าตาก็คงจะบ้านๆ ไม่ได้สวยสดอะไรเหมือนกับผู้หญิงในเมือง เผลอๆ คงยังไม่รู้จักการแต่งตัวด้วยซ้ำ ทว่า.... "พี่เต้!" "เด็กน้อยของพี่" หญิงสาวที่วิ่งมาสวมกอดเตชินทร์กลับหน้าตาน่ารักน่าเอ็นดู ผมยาวสลวย ตัวเล็กๆ แต่กลับซ่อนรูป เวลาเธอยิ้มมันมีเสน่ห์เอามากๆ เลย เล่นเอาคลินต์ที่ตั้งมั่นเอาไว้ว่าจะไม่ยุ่งกับน้องสาวของเพื่อนสนิท ถึงกับใจหวั่นไหว นี่มันสเปกของเขาเลยนะ! "คนนี้เพื่อนพี่เองมันชื่อไอ้คลินต์ อยู่ห้องเดียวกับเรา" "สวัสดีค่ะพี่คลินต์" "สวัสดีครับ" "เหนื่อยหรือเปล่าเนี่ย นั่งรถมาตั้งไกลเชียว" "นิดหน่อยค่ะ" "ขึ้นไปข้างบนกัน เดี๋ยวพี่ทำอะไรให้กิน" "อื้ม..." เตชินทร์พาน้องสาวขึ้นไปบนคอนโดที่อยู่ชั้น35 ถึงห้องของคอนโดมันจะใหญ่ แต่ก็มีห้องนอนแค่สองห้องเท่านั้น "เดี๋ยวเรานอนบนเตียงเลยนะ พี่จะปูฟูกนอนข้างล่างเอง" "ให้ชานอนข้างล่างดีกว่าไหม พี่ต้องทำงานด้วยนี่ ได้นอนสบายๆ จะได้ไม่เหนื่อยมาก" "ไม่เป็นไร เรานอนไปเถอะพี่เสียสละให้" "ฮือ ขอบคุณมากนะคะ" "แล้วเรื่องเรียนของเราเป็นยังไงบ้าง" "แค่เข้าไปรายงานตัวค่ะ ส่วนเรื่องทำกิจกรรมรับน้องคิดว่าจะไม่ไป ขี้เกียจอ่ะ" "งั้นก็อดเจอพี่น่ะสิ" "เราไม่ได้อยู่คณะเดียวกัน ได้เจอกันด้วยหรอคะ" "เห็นอาจารย์ร่ำไว้ว่า รับน้องครั้งนี้เขาจะเอามารวมกันน่ะ" "หูย..." "ไปไหม?" "อื้อๆ ไปค่ะไป ถ้ามีพี่เต้อ่ะ" "ยังขี้อ้อนเหมือนเดิมเลยนะเรา" เตชินทร์เอามือยีผมน้องสาวด้วยความเอ็นดู "งื้อ..." "เรื่องที่บ้านเป็นยังไงบ้าง" "ชาย้ายออกมาแล้ว พวกเขาคงอยู่สบายขึ้นแล้วมั้งคะ" "แล้วจะกลับไปอีกไหม" "....." ใบชาไม่ได้ตอบอะไร นอกจากส่ายหน้าไปมา เธอไม่อยากกลับไปที่นั่นอีกแล้ว เพราะที่นั่นไม่ใช่ครอบครัว แต่ที่เธอต้องอยู่เพื่อเรียนให้จบมัธยมต่างหาก ทั้งที่บ้านหลังนั้นเป็นของเธอกับพ่อแม่และพี่ชาย แต่กลับถูกญาติๆ ยึด ทั้งสองพี่น้องก็เลยต้องมาเร่ร่อนอยู่ในเมืองแบบนี้ แต่ดีที่พี่ชายนั้นตั้งตัวได้ไว น้องสาวอย่างใบชาก็เลยไม่ต้องลำบาก ***************** ต้นเรื่อง "รักชาบ้างได้ไหมคะ" "อย่าเซ้าซี้ได้ไหมชา ไหนตอนแรกเราคุยกันแล้วไง ว่าจะไม่เป็นแบบนี้" "เพราะชารักพี่ไง" "เราสองคน ก็แค่เล่นสนุกกัน ไม่ผูกมัดไม่ผูกพันเข้าใจหรือเปล่า" "ทำไมคะ ทำไมรักกันไม่ได้" "ไม่รักก็คือไม่รัก" ******************** กลางเรื่อง "พี่ขอโทษได้ไหมชา ยกโทษให้พี่เถอะนะ" "ชาเคยอ้อนวอน ขอความรักจากพี่แทบตาย แต่พี่ไม่เคยมีให้ ถึงเวลานี้ชาไม่อยากได้มันแล้ว พี่จะมาขอเอาอะไรคะ" "กลับมารักพี่เหมือนเดิมได้ไหมชา" "มันคงไม่ได้แล้วค่ะ เพราะชาไม่ได้รักพี่แล้ว" ****************** จุดจบ "พี่ขอโทษ ให้พี่ได้ทำหน้าที่พ่อ และหน้าที่สามีเถอะนะ พี่ขอร้อง ให้พี่ทำอะไรก็ได้ พี่ยอมทุกอย่างเลย" "ออกไปจากชีวิตของเราค่ะ ที่ผ่านมาเคยใช้ชีวิตแบบไหน ก็ให้มันเป็นแบบนั้น ชาต้องการอยู่กับลูกสองคนค่ะ" "พี่ขอโทษ ฮึก..ชา พี่ขอโทษ"