จมูกเล็กรั้นของเธอแดงไปด้วยรอยบีบของเขา ชายหนุ่มเหลือบมองยังรู้สึกตกใจ เพราะเขาไม่ได้ออกแรงบีบขนาดนั้น ทำไมเธอถึงเปราะบางถึงเพียงนี้ มันทำให้เขารู้สึกผิดขึ้นมาทันที
“ทีหลังปลุกดีๆก็ได้ตาบ้า” ขวัญข้าวออกอาการงอนเล็กๆ
“ขอโทษ ไม่คิดว่าจะบอบบางขนาดนี้” ภาคินเอ่ยออกไปด้วยความรู้สึกผิด เขารู้สึกสงสารเธอขึ้นมาทันทีที่ต้องมานั่งรอเขาทั้งวัน
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เสร็จแล้วใช่มั้ยคะ” ขวัญข้าวกล่าวด้วยรอยยิ้มหวาน นั่นทำให้หัวใจของชายหนุ่มเต้นแปลกๆ
“เสร็จแล้ว วันหลังไม่ต้องมานั่งรอฉันก็ได้นะ มันทั้งวันเลยเดี๋ยวเธอเบื่อแย่” ภาคินเริ่มรู้สึกเกรงใจหญิงสาวขึ้นมาเล็กน้อย
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ฉันไม่ได้มาทุกวัน ฉันมาเฉพาะวันที่ฉันว่าง และอีกอย่างฉันกลัวคุณโดดเรียน” ขวัญข้าวหันไปเอ่ยกับชายหนุ่มด้วยความยียวน
“งั้นก็มาคุมให้ได้ทุกวันแล้วกันนะ เพราะถ้าเธอไม่มาฉันก็คงโดดเรียน” ภาคินสวนกลับเพื่อแกล้งเธอ ทั้งที่ใจเข
