แก๊ก~
"ลูกพีชเป็นยังไงบ้าง เธอเป็นอะไร?" คาเดนรีบพุ่งมาผู้เป็นพี่เมื่อเขาเดินออกมาจากห้องพักวีไอพีพร้อมกับทีมแพทย์
"ฟื้นแล้วแต่เข้าไปดูเองเถอะ" แคสเปอร์บอกเสียงเรียบ เหลือบมองหลังมือหนาของน้องชาย มีคราบเลือดสีสดคาดเดาได้เลยว่าเพิ่งเกิดอะไรขึ้นมา
"ไปกันเถอะมึง" ฮีลรีบกอดคอเพื่อนรัก เมื่อเห็นเขายืนชะงักเมื่อได้มองใบหน้าพี่ชายที่มีความกังวล
"เธอ..." น้ำเสียงเข้มเอ่ยยากลำบาก ตอนที่เดินเข้ามาในห้องพักแล้วเจอสายตาว่างเปล่าของลูกพีช เธอมองเขาผ่านๆ เหมือนว่าเป็นคนที่ไม่เคยรู้จักกันเลย
"เป็นไงบ้างล่ะเธออ่ะ ใจกล้าดีนะเข้าไปรับกระสุนแทนมันอ่ะ" ฮีลรีบช่วยกระตุ้นความทรงจำ ราวกับมีลางสังหรณ์ของบรรยากาศเศร้าไม่หายไปง่ายๆ
"ฉันเหรอคะที่รับกระสุนแทนเขา..ทำไมมันจำอะไรไม่ได้เลยนะ" มือบางของคนบนเตียงรีบยกขึ้นกุมขมับ มันปวดศรีษะไม่หยุดแต่ก็ไม่ถึงขั้นรุนแรง
เธอไม่รู้สึกคุ้นเคยชายหนุ่มสองคนตรงหน้าเลย แ
