วันต่อมา_
"อาการของเธอพ้นขีดอันตรายไปแล้วก็จริง แต่จุดที่กระสุนโดนมันไปกระทบเส้นประสาทนะ ยังไงต้องดูหลังจากฟื้นขึ้นมาก่อน" แคสเปอร์รายงานผลการผ่าตัดให้น้องชายฟัง
เมื่อได้ย้ายลูกพีชมายังห้องปลอดเชื้อ มีแค่คาเดนที่สามารถเข้ามาคนเดียวได้เท่านั้น เพราะไม่อย่างนั้นเขาคงนั่งขาดใจตายอยู่หน้าประตูทางเข้า
"จะเป็นยังไงก็รับได้หมดอ่ะ ขอแค่ทำให้ลูกพีชตื่นมาก็พอแล้ว" น้ำเสียงเข้มบอกยากลำบากเกินจะเอื้อนเอ่ย เอื้อมมาจับมือบางประสานไว้แน่น เขารู้สึกเจ็บปวดแทนเธอหลายร้อยเท่าพันเท่า ที่ยังเห็นร่างอรชรนอนไม่ได้สติ มีสายเครื่องมือติดเต็มลำตัว ใบหน้าสวยก็ซีดเผือดน่าสงสารจับใจ
"จะเต็มที่แล้วกัน"
"งั้นขอเวลาอยู่ตรงนี้อีกหน่อยก่อน ผมอยากอยู่กับลูกพีชก่อน" คาเดนยังเอ่ยขอร้องพี่ชายอีกครั้ง อยากจะอยู่ข้างๆ ลูกพีชไม่ห่างไปไหนเลย
"อืม ยังไงก็ให้ได้ไม่เกินอีกสิบนาทีแล้วกัน" ผู้เป็นพี่ชายตอบอย่างลำบากใจเช่นกั
