ท่าเรือจรุโชติ
.
.
.
เมื่อรถหรูแล่นจอดลานกว้าง เหล่าบอดี้การ์ดเกือบยี่สิบคนวิ่งกรูมาคุ้มกัน ท่าเรือปิดการเข้าออกทุกทางไร้ผู้คนสัญจร
"กลุ่มไหน?" ปืนหยิบบุหรี่ขึ้นสูบข้างชาร์ค ปล่อยควันพวยพุ่งแข่งกัน ปรายตามองดูสีหน้าเขาเคร่งเครียด ลูกน้องต่างๆช่วยกันเคลียร์พื้นที่อย่างขะมักขะเม่น
"ไอเหี้ยแฟรงค์ แมร่งเล่นทีเผลอ" ชาร์คสบถคำหยาบคายอย่างหัวเสีย หลังสกายโดนยิงเฉียดจุดสำคัญ และลูกค้าจำนวนมากที่วิ่งหลบหนีอย่างวุ่นวาย
"มีกาฝาก" ปืนถามย้ำอีกครั้ง ท่าเรือนี้คุมเข้มโดยทุกการเข้าออก นอกเสียจากมีคนในรู้เห็นให้ถูกโจมตี โดยที่ไม่มีใครสงสัย
"สายเราได้จับตัวคนต้องสงสัยไว้แล้ว ทรมานยังไงมันก็ไม่ปริปากสาวถึงต้นตอ" ประกิตรีบเอ่ย พวกบอดี้การ์ดควบคุมตัวไว้ ซ้อมแทบกระอักเลือดเพื่อรอให้สารภาพถึงตัวการใหญ่
"ถ้าไม่บอกก็ฆ่ามันทิ้งซะ!" ชาร์คออกคำสั่ง เค้นเสียงเข้มสุดอาฆาต เขาไม่หวังแค่คำพูดเพื่อเอาตัวรอดยามใก
