We use cookies
When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
Your cookies settings
Strictly cookie settingsAlways Active
สอย สอย พี่น้องฟังสอย
อยากจะทุบเวลสักที ทำไมมันดูเจ้าเล่ห์ไม่น่าไว้ใจจังน่ะ ฉันหันหน้าไปยังเพื่อนกะจะซักให้รู้ความ แต่ยังไม่ได้ง้างปากขึ้นคินก็ดึงตัวหนีห่างจากเวล ยกลอยวืดไปนั่งอีกฝั่งข้างเขา โดยมีตัวหนาๆ คั่นกลางระหว่างเราสองคน ลืมบอกไปว่าเราปูเสื่อนั่งพื้นอยู่เกือบหลังสุดของเวทีหมอลำ ตรงนี้ไม่มีคนพลุกพล่านมากนัก เพราะเป็นบริเวณพื้นที่ปิด ไม่สามารถสัญจรผ่านได้ “หึ” เวลมองคิน หัวเราะหึใส่ เขายิ้มมุมปากก่อนมองเลยไหล่กว้างมายังฉัน “อย่าอวดดีให้มากนะเวล” “อวดดีอะไรเหรอ มันทำอะไรระหว่างกูดูเปิดตัวหมอลำอยู่อ่ะ” เม่าเสือกหน้าเข้ามาคั่นตรงกลางระหว่างสองหนุ่ม มองหน้าสองคนสลับไปมา คินไม่ตอบ เพียงไหวไหล่ “ไม่มีอะไร แค่เรื่องไม่เป็นเรื่องน่ะ” “อ้อ… แล้วไป นึกว่ามีเรื่องผิดใจกัน กูจะได้ห้ามทัพก่อน” เม่าพยักหน้าหงึกหงัก เป็นอันว่าเข้าใจ ถึงจะเป็นเพื่อนกันมากว่าสี่ปี หมายถึงเวลกับเม่าอ่ะนะ เราก็ไม่ใช่ว่าจะไม่เคยมีปั
- Writer
- chap_listContents
- likeADD
