“นั่นไงมานู้นแล้ว”
ลดาพูดขึ้นพร้อมกับหันไปมองชายหนุ่มที่กำลังเดินเข้ามาพร้อมช่อดอกไม้ราคาแพง ที่ทุกคนเห็นต่างก็ต้องมองตามและอิจฉาคนที่ได้รับ
“พี่ให้หนูครับ”
“ขอบคุณนะคะ” พิพลอยรับช่อดอกไม้มาถือด้วยความรู้สึกที่หลากหลายจนไม่สามารถอธิบายออกมาได้
“ไปตอนนี้เลยไหมครับ” กวินถามอย่างใส่ใจ
“ค่ะ”
“ไปทานข้าวด้วยกันไหมครับ” ชายหนุ่มหันไปถามเพื่อนๆ ของแฟนสาวตามมารยาท
“พวกเราไม่อยากไปเป็นก้างขวางคอหรอกค่ะ” ควีนตอบไปตามมารยาทเช่นกัน ถึงแม้ว่าในใจจะไม่อยากให้เพื่อนไปก็ตาม
“อย่าลืมถามเรื่องนั้นล่ะ”
ก่อนที่กวินกับพิพลอยจะเดินออกไป ลดาก็ไม่ลืมที่จะกระซิบบอกเพื่อที่จะย้ำเพื่อนรักอีกครั้ง
ระหว่างทางไปร้านอาหารบรรยากาศบนรถก็ถูกปกคลุมไปด้วยความเงียบ เงียบจนผิดปกติ เงียบจนกวินสังเกตได้
เมื่อมาถึงร้านอาหารกวินก็ชวนพิพลอยคุยเพื่อไม่ให้บรรยากาศดูเงียบจนเกินไป
ร่างบางก็ถามคำตอบคำ ทำตัวไม่ถูก ในใจก็อยากจะรู้ อยากจะถามเรื่องเมื่อคืน แต่ก็ไม่กล้าที่จะเอ่ยถามออกมาตรงๆ สุดท้ายก็ได้แต่เก็บทุกอย่างเอาไว้ในใจ
หลังจากที่ทานข้าวกันเสร็จกวินก็มาส่งพิพลอยที่มหาวิทยาลัย เพราะเธอมีเรียนต่อ ถึงแม้เขาจะอ้อนไม่ให้เธอมาเรียน แต่เธอก็ใจแข็งยืนยันที่จะมาเรียนเหมือนเดิม
“พี่ไปก่อนนะครับ”
“ค่ะ”
เมื่อเดินเข้ามาในห้องยังไม่ทันที่เพื่อนจะได้ถามอะไร อาจารย์ก็เข้ามาสอนพอดี และวันนี้เป็นวันที่พิพลอยเรียนไม่รู้เรื่องเลย ในใจเอาแต่คิดมากเรื่องที่กวินพาผู้หญิงขึ้นคอนโด
ทว่าตอนอยู่ร้านอาหารเธอกลับไม่กล้าที่จะถาม แต่พอกลับมาเรียนก็มีคำถามมากมายเต็มหัวไปหมด
ในใจก็อยากจะเชื่อใจชายหนุ่ม ภาพที่เธอเห็นมันอาจจะไม่มีอะไรก็ได้ แต่อีกใจก็อดที่จะคิดไม่ได้เลยจริงๆ
ในตอนที่พิพลอยออกไปทานข้าว เพื่อนๆ ต่างก็เป็นห่วงและช่วยกันสืบว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร จนได้คำตอบที่แน่ชัดว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นรุ่นน้องในคณะที่กวินเคยคุยด้วย แต่ตอนนี้ไม่รู้ว่าทั้งสองคนอยู่สถานะไหนกัน
พิพลอยถึงกับคิดหนักไม่รู้เลยว่าตอนนี้เธอจะต้องทำตัวยังไงต่อไป เธอยังจะเชื่อใจและไว้ใจผู้ชายที่เธอรักได้อยู่หรือเปล่า หัวใจดวงน้อยจุกหน่วงไปหมด
ส่วนทางด้านกวินที่ไม่มีเรียนก็กลับมาที่ห้อง มือหนาเลื่อนโทรศัพท์ไปมาก่อนจะเห็นภาพที่ตัวเองพาผู้หญิงขึ้นคอนโด เสือร้ายถึงกับตกใจที่มีคนเห็นและแอบถ่ายภาพมาลงโซเชียล
“ใครแอบถ่ายวะ!”
กวินสบถออกมาด้วยท่าทางหัวเสีย และนี่คงจะเป็นสาเหตุที่ทำให้พิพลอยไม่คุยกับเขาอย่างแน่นอน เธอคงโกรธที่เห็นภาพนี้แน่ แล้วเขาจะต้องคิดหาวิธีง้อยังไงดี
เมื่อคิดแผนได้เสือร้ายก็ใช้ไม้ตายด้วยการเลือกที่จะชวนพิพลอยไปทานข้าวที่ห้องเพื่อน มือหนารีบกดเข้าแชทไลน์ของหญิงสาวอย่างไม่รีรอ
GAVIN : หนูเรียนเสร็จกี่โมงครับ
PIPLOY : มีอะไรหรือเปล่าคะ
ข้อความที่ห่างเหินเพียงแค่นี้ก็รู้แล้วว่าเธอกำลังโกรธเขาอยู่อย่างแน่นอน
GAVIN : พี่ว่าจะชวนหนูไปทานข้าวที่คอนโดเพื่อนพี่ครับ หนูว่างหรือเปล่า
GAVIN : พี่อยากแนะนำหนูให้เพื่อนๆ รู้จัก
PIPLOY : หนูเรียนเสร็จประมาณห้าโมงเย็นค่ะ
GAVIN : เดี๋ยวพี่ไปรับนะครับ
ใบหน้าหล่อกระตุกยิ้มอย่างพอใจ การง้อผู้หญิงเป็นเรื่องง่ายสำหรับเขาไปแล้ว ซึ่งเป็นการง้อที่ไม่ต้องอธิบายอะไร เพียงแค่เปลี่ยนเรื่องและพาไปแนะนำทำความรู้จักเพื่อนๆ แค่นี้ก็พอแล้ว
..
เมื่อถึงเวลากวินก็ไปรับพิพลอยตามนัดและพาเธอมาที่คอนโดของคริสตัล ซึ่งวันนี้เป็นวันที่เพื่อนๆ นัดทานข้าวและดื่มด้วยกันตามปกติ
พิพลอยเดินตามกวินด้วยอาการประหม่า เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เธอจะได้รู้จักเพื่อนๆ ของเขาอย่างเป็นทางการ
“กว่าจะมาได้นะมึง” ออสตินทักขึ้นมาเป็นคนแรก เพราะเพื่อนๆ มาครบกันหมดแล้ว
“มึงพาใครมาด้วยอะ” ตามด้วยเสียงของนาเดีย ทำเอาทุกคนต่างหันไปมองคนที่มาใหม่ทันที
“นี่พิพลอย แฟนกู” กวินแนะนำหญิงสาวข้างกายด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ให้เพื่อนๆ ได้รู้จัก
“ส่วนนี่ออสติน ไทเกอร์ คริสตัล ไอริน นาเดีย แล้วก็ฮันน่า” กวินแนะนำเพื่อนๆ ให้พิพลอยรู้จัก
“สวัสดีค่ะ” พิพลอยเอ่ยทักทายทุกคนพร้อมรอยยิ้มอย่างเป็นมิตร
ทุกคนต่างยิ้มให้ถึงแม้จะตกใจอยู่บ้างที่เสือร้ายแนะนำว่าเป็นแฟน เพราะคนอย่างกวินไม่เคยใช้คำว่าแฟนกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน
“ทำตัวสบายๆ เหมือนห้องตัวเองเลยนะ ไม่ต้องเกรงใจ” คริสตัลที่เป็นเจ้าของห้องบอกพร้อมรอยยิ้ม
“มึงทำอะไรผิดมาหรือเปล่า” นาเดียถามขึ้นท่ามกลางความเงียบ ซึ่งเธอรับรู้ได้ถึงความผิดปกติ
“น้องเขางอนกูอยู่ พวกมึงช่วยกูง้อหน่อย กูไม่เคยง้อผู้หญิง” กวินสารภาพมาตามตรง ตอนนี้เขาอยากให้เธอหายงอนแล้ว
พิพลอยเอาแต่นั่งก้มหน้าก้มตาไม่พูดอะไรออกมาเลยสักคำ
“กูว่าแล้วไง” เหมือนที่คิดไว้ไม่มีผิด นาเดียบ่นขึ้นมา
“หนีได้หนีไป อย่าใกล้ผู้ชายแบบนี้” นาเดียพูดขึ้นแบบนี้ แต่ไม่รู้ว่าจะเรียกว่าช่วยกวินหรือเปล่า
“รินไปทำอาหารก่อนนะ” ไอรินที่ไม่ค่อยถนัดเรื่องแบบนี้จึงขอตัวเข้าครัว
“หนูช่วยทำค่ะ”
..
ช่วยงอนนานๆ หน่อยนะพิพลอย