Sa bandang hapon, dineklara na ng doktor na nag-a-assist sa akin na puwede na raw akong maka-uwi bukas. Ngunit banayag ko siyang pinakiusapan kung maaari bang ngayong araw na ako mismong ma-discharge dito sa ospital, upang mas makakapagpahinga ako nang maayos.
Siyempre, rason lamang iyung sinabi kong, “Magpapahinga.”
Nais ko talagang maka-uwi na mas lalong madaling panahon upang makausap si Via. She might be mad at me tonight, but I hope that somehow she'll understand and support me.
Thankfully, the doctor approved my request. Matapos pakinggan ang mga natitirang habilin ng doktor ay hindi na kami nag-aksaya pa ng panahon, at kaagad nang iniligpit ang mga gamit namin dito sa loob.
Matapos naming magligpit at mag-impake, dumiretso na kami sa parking lot. Katulad kahapon, si Captain Luca
