“Aray!” mariing sigaw ni Via nang maitulak ko siya nang malakas dahilan para mahulog siya sa higaan niya.
Nanatili akong nakatunganga habang wala sa sarili siyang pinagmasdan na uma-aray. Umurong ’yung dila ko, at tila hindi ako makagalaw sa aking kinauupuan.
“Bakit mo ’ko tinulak? Nababaliw kana ba?” nabalik ako sa katinuan, at agad siyang tinulungang makatayo. Galit niya akong tinitingnan habang dahan-dahang tumayo.
“I-I'm sorry,” tanging nasabi ko saka siya inalalayang makaangat.
I held her hands and slowly lifted her up. I hesitated to hold her at first, but she seemed really hurt.
I looked away from her when she finally managed to get back onto her bed. Hindi ako nakatingin sa kaniya, at basta-basta ko lang siyang hinihila.
Hindi ko akalaing may paglalagyan pa pala ang katorpeh
