EP.1
2009 Words
11.30 am.
"ชะเอมล่ะจะไปไหม?"
ฉันละสายตาจากแชทกลุ่มทำงานของตัวเองไปมองเพื่อนในกลุ่มที่กำลังคุยเรื่องอะไรสักอย่างกันอยู่ แต่เมื่อกี้ฉันไม่ทันได้ฟังจริงๆ
"โทษทีเมื่อกี้ว่ายังไงนะมาร์กี้?"
"เราถามเรื่องงานเลี้ยงเอกวันนี้น่ะรุ่นพี่เขาอยากให้ไปทุกคนนะ"
"ถ้าเราไม่ไปพวกเธอต้องมีปัญหาอีกแน่ๆใช่ไหม?"
"ก็แฮะๆ ใช่จ้ะ"
ฉันลอบถอนหายใจออกมาเบาๆ และหันมองนัดงานในกลุ่มอีกครั้งก่อนจะกดส่งแชทปฏิเสธงานคืนนี้ไปอย่างเสียไม่ได้
"แล้วไปกินเลี้ยงที่ไหนกันล่ะ?"
"ชะเอมว่างไปจริงๆเหรอ?"
"อืม ไม่อยากให้เอกเรามีปัญหาอีกน่ะ"
มาร์กี้ยิ้มกว้างด้วยความดีใจ ก่อนเธอจะรีบบอกร้านที่พวกรุ่นพี่ปีสีจะมาเลี้ยงซึ่งมันก็เป็นร้านเหล้าร้านดังแถวมหาลัยนี่แหละ แต่ฉันไม่เข้าใจจริงๆว่ารุ่นพี่พวกนี้มันจะว่างอะไรขนาดนั้น แล้วนัดทีปีสามอย่างเราก็ต้องเสนอหน้าไปด้วยไปไม่ครบก็โดนด่ากันอีก และที่ครั้งนี้ฉันต้องไปเพราะฉันเบี้ยวนัดมาหลายครั้งจนโดนเพื่อนๆหลายคนไม่ชอบหน้าแล้วมั้ง
เสียดายงานวันนี้เลยเห็นว่ามีแต่พวกมีเงินมาด้วยสิ
"แล้วชะเอมจะไปยังไงเหรอ?"
"แกร็บล่ะมั้ง"
"โอเคๆ งั้นเดินทางดีๆนะชะเอมไว้เจอกันที่ร้าน"
"อืม"
ฉันยิ้มให้มาร์กี้ก่อนจะเดินแยกออกมาจากอาคารที่เราเพิ่งทำงานกลุ่มเสร็จไปอย่างเซ็งๆ มาร์กี้คงโดนเพื่อนคนอื่นๆในกลุ่มบังคับให้มาคุยกับฉันล่ะมั้งนะ เพราะดูแล้วในกลุ่มไม่ค่อยมีใครอยากคุยกับฉันเท่าไหร่นัก
"อ้าว น้องชะเอมหวัดดีครับ"
เสียงไม่คุ้นหูที่ทักฉันจากด้านหลังทำให้ฉันต้องหันไปมอง ก่อนฉันจะก้มหัวทักทายเพราะเป็นรุ่นพี่ในคณะนั่นเอง เขายิ้มให้ฉันและเดินเข้ามาหาอย่างเป็นมิตร
"ไม่มีเรียนแล้วเหรอครับ?"
"ค่ะ กำลังจะกลับห้องพี่มีอะไรรึเปล่าคะ?"
"พี่แค่อยากมาถามให้แน่ใจว่าคืนนี้น้องจะไปกินเลี้ยงด้วยกันน่ะครับ"
"ไปค่ะคืนนี้ว่าง"
"โอเคดีเลยครับพวกพี่จะรอนะ"
ฉันพยักหน้าตอบเขา และเดินผ่านหน้าเขาออกจากอาคารต่อ
"เดี๋ยวนะครับ!"
พี่คนเมื่อกี้เรียกฉันเอาไว้อีกครั้งจนฉันถอนหายใจออกมาอย่างหงุดหงิด ก่อนจะหันมองเขาอย่างมีคำถาม
"พี่ชื่อเก่งนะ"
"ค่ะ"
"แล้วตอนนี้น้องชะเอมว่างใช่ไหม?"
"ค่ะ"
"ดีเลย ตอนนี้ก็เที่ยงพอดีไปทานข้าวกับพี่ไหมครับ?"
ฉันปรายตามองพี่เก่งอีกครั้งก่อนจะยกยิ้มมุมปากอย่างขำๆ
"พี่รู้ไหมว่าชะเอมทำงานอะไรเสริม?"
"อ่า...ก็เคยได้ยินมาครับ"
"ค่ะ งั้นพี่ก็ต้องรู้สินะว่าถ้าชะเอมไปกินข้าวกับพี่ชะเอมไม่ได้ไปกินฟรี"
"ครับ?"
"ชะเอมคิดค่ากินข้าวน่ะค่ะพี่ เริ่มต้นชั่วโมงล่ะพันรวมค่างเดินทางส่วนค่าอาหารเอมไม่จ่าย"
เขายิ้มเจื่อนทันทีที่ฉันหันไปตอบเขาแบบนั้นด้วยรอยยิ้ม
"ยังไงคะพี่ยังอยากไปกินข้าวด้วยอยู่ไหม?"
"เอ่อ..พี่ไม่รู้ครับพี่ขอโทษด้วย"
"ค่ะ เอมก็ขอโทษด้วยเหมือนกันที่ยังไม่ได้บอกว่าเวลาของเอมเป็นเงินเป็นทอง"
ฉันยิ้มให้พี่เก่งอย่างสุภาพก่อนก้มหัวให้และเดินออกมาจากตัวอาคารเรียนอีกครั้ง และใช่ฉันทีงานเสริมคืองานเด็กเอ็นที่คนทั่วๆไปมักเรียน เดี๋ยวนี้งานนี้มีคนทำค่อนข้างเยอะนะ แต่เรื่องที่ไปกินข้าวด้วยแล้วต้องจ่ายนี่ไม่มีคนทำเท่าไหร่หรอก และฉันเองก็ไม่ได้ทำแต่ที่พูดไปแบบนั้นเพราะรู้อยู่แล้วไงว่ายังไงคนแบบนั้นก็คงไม่มีเงินมาให้ฉันหรอก แค่พันเดียวยังไม่มีให้ฉันก็ไม่อยากเสียเวลาด้วยเหมือนกัน
9.15 pm.
พรึบ
ร้านนี้สินะ ฉันที่เพิ่งลงจากแกร็บขมวดคิ้วมองร้านเหล้าแถวมหาลัยด้วยแววตานิ่งเรียบเพราะร้านนี้ส่วนมากฉันจะผ่านเพื่อกลับหอเฉยๆไม่ได้มาที่นี่เท่าไหร่นัก เพราะอย่างที่รู้ว่าร้านนี้มันมีแต่เด็กมหาลัย และเด็กมหาลัยเขาไม่จ้างเด็กเอ็นหรอก..
"มีโต๊ะยังครับ?"
ฉันที่เพิ่งยื่นบัตรให้พนักงานหน้าร้านตรวจจำต้องเงยหน้ามองเขา ก่อนจะมองเข้าไปในร้านที่มีสองโซน โซนด้านในมีห้องกระจกกั้นอีกทีและติดกับเวทีกับโซนด้านนอกที่เป็นอารมณ์นั่งชิล แต่มาร์กี้ไม่ได้บอกฉันว่าเรานั่งกันโซนไหน
"มีแล้วค่ะ แต่ไม่แน่ใจว่าโซนไหน"
"ให้พาไปไหมล่ะครับ?"
พนักงานยิ้มให้ทันทีและฉันก็พยักหน้าตอบ
"เหมือนเอกศิลปกรรมจะจองไว้"
"โอเคครับ โซนด้านในตามผมมาเลย"
ฉันพยักหน้าพร้อมรับบัตรมาเก็บใส่ในกระเป๋าก่อนเดินตามพนักงานเข้าไปในร้าน และมันต้องเดินผ่านโซนด้านนอกแน่นอนมันจึงทำให้มีคนมองฉันตลอดทาง วันนี้ฉันไม่ได้แต่งตัวมาเยอะนะแค่ใส่เสื้อกล้ามกับกางเกงยีนส์ธรรมดาๆ แต่ก็ยังถูกจ้องราวกับสัตว์ประหลาดซะได้
"โซนนี้เลยครับ"
"ขอบคุณค่ะ"
พนักงานยิ้มให้ก่อนเขาจะเดินจากไปฉันจึงเปิดประตูเข้าไปในโซนด้านในที่ตอนนี้มีแต่คนเอกตัวเองเต็มไปหมด จริงๆเอกที่ฉันอยู่คงไม่เยอะนะมีคนแค่สามสิบคนเองแต่ทำไมถึงเต็มทุกโต๊ะแบบนี้ล่ะ
"ชะเอม!"
"ดีใจที่เจอนะมาร์กี้"
ฉันยิ้มออกทันทีที่เจอมาร์กี้ เพราะถ้าเธอเรียกช้ากว่านี้ฉันว่าฉันจะกลับ
"มานั่งนี่เร็ว"
"นั่งได้ใช่ไหม?"
"ได้ๆ เราจองไว้ให้"
มาร์กี้ยิ้มให้ แต่เธอก็ยังมีท่าทีเกร็งฉันอยู่มากขณะที่ฉันก็เดินตามมาร์กี้ไปนั่งที่โต๊ะของเธอ ซึ่งเพื่อนๆในกลุ่มก็อยู่ในกลุ่มงานที่ฉันไปทำกับเขานั่นแหละ
"คนเยอะจัง"
"รุ่นพี่เขาชวนรุ่นน้องคณะบริหารธุรกิจมาด้วยน่ะ"
"บริหารเหรอ?"
"ใช่ๆ"
ถึงว่าคนเยอะขนาดนี้ ฉันมองไปที่ผู้คนมากมายที่กำลังนั่งดื่มกันอยู่ก่อนจะหันกลับมาทางโต๊ะตัวเองที่เพื่อนคนอื่นๆในกลุ่มกำลังนั่งคุยกันอยู่
"มาร์กี้ชงให้ไหม?"
"ไม่เป็นไรเดี๋ยวเอมชงเอง"
ฉันพยักหน้ามองมาร์กี้อย่างขอบคุณ ก่อนจะหยิบแก้วมาชงเหล้ากินเองแค่เหล้าผสมโซดาก็พอแล้วแหละฉันน่ะ
"มาแล้วเหรอน้องชะเอม!!?"
เสียงของรุ่นพี่ผู้ชายที่นั่งโต๊ะด้านหลังร้องทักฉัน ฉันจึงต้องหันไปก้มหัวทักทายและสบตากับพี่เก่งที่เจอเมื่อตอนเที่ยง เขาดูเหมือนไม่ค่อยอยากจะมองหน้าฉันเท่าไหร่นักและฉันเองก็รู้ว่าเพราะอะไร
"ขอชนแก้วหน่อยสิครับน้องชะเอมคนดัง"
"ดื่มให้หมดด้วยน๊า"
ฉันหยิบแก้วตัวเองมาชนกับพวกรุ่นพี่ผู้ชายที่ยื่นมาชนแก้ว ขณะที่รุ่นพี่ผู้หญิงก็ทำแค่นั่งมองบ้างก็หันไปกระซิบกระซาบกัน
"ดื่มครับดื่ม"
ฉันเบนความสนใจมามองรุ่นพี่พวกนี้อีกครั้งก่อนจะยกแก้วขึ้นกระดกดื่มรวดเดียวจนหมด และยกให้พวกเขาที่กำลังโห่ร้องด้วยความพออกพอใจดู
"โห ชะเอมดื่มเก่งมากๆเลยนะเนี่ย"
"อืมคนก็ชมเยอะนะ"
มาร์กี้ยิ้มมองฉันอย่างขำๆจนฉันยิ้มตอบ ก่อนจะผสมเหล้าให้ตัวเองต่อ
"ชะเอมทำงานกลุ่มรอบต่อไปเราว่าจะนัดกันวันพุธตอนเย็นเธอว่างมาทำด้วยกันไหม?"
ฉันละสายตาจากแก้วเหล้ามองหน้าตาลเพื่อนในกลุ่มอีกคน
"แป๊บนะขอเช็กตารางเรียนก่อน"
"ค่อยบอกในกลุ่มก็ได้ถ้ามาไม่ได้เธอค่อยมาเสริมวันหลัง"
"โอเค"
ด้วยงานที่เรากำลังทำคืองานเกี่ยวกับรูปปั้น เพราะงั้นใครจะว่างมาหรือไม่ว่างมาตอนที่ทุกคนมาทำก็ไม่เป็นไร เพราะยังไงก็สามารถหาเวลาว่างอื่นไปเสริมงานได้ เพราะงั้นเพื่อนในกลุ่มเลยไม่ค่อยซีเรียสเรื่องนัดทำงานเท่าไหร่นัก
"มีใครจะออกไปสูบบุหรี่ไหม?"
"ไปๆ"
หลังจากที่นั่งอยู่นานก็มีคนออกไปสูบบุหรี่สักที ฉันเงยหน้ามองเพื่อนในกลุ่มก่อนจะขยับลุกตามจนพวกเขาหันมามอง
"ไปด้วย"
"อืม..มาสิๆ"
ส้มกับเจมส์ยิ้มให้ฉันอย่างเป็นมิตรฉันจึงเดินออกไปสูบบุหรี่กับพวกเขาที่ด้านหลังร้านด้วยความเบื่อหน่าย ฉันไม่ชอบที่ที่คนเยอะๆแบบนี้เลยจริงๆ
"นี่เอาจริงพวกเรานึกว่าชะเอมเป็นคนหยิ่งๆซะอีก"
"หื้ม?" ฉันเอาพ็อดออกจากปากและพ่นควันสีขาวออกจนหมด "ไปได้ยินจากใครมาล่ะ?"
"พวกรุ่นพี่ไม่ก็รุ่นน้องอ่ะ แต่พอได้ทำงานด้วยชะเอมก็ดูไม่อะไรนะ"
"ไม่อะไรกับใครน่ะเหรอ"
"เออกำลังจะต่อเลยฮ่าๆ"
ฉันหัวเราะเบาๆและส่ายหน้าไปมาอย่างขำๆ หลังเจมส์หัวเราะซะลั่น
"ก็เพราะเราไม่อะไรกับใครแบบนี้แหละมั้งเขาเลยพูดกัน"
"คงใช่ แต่พอได้คุยด้วยก็ธรรมดานะ"
ส้มยิ้มให้ฉันบางๆ และฉันเองก็ยิ้มตอบไม่ได้พูดอะไรต่อเพียงแค่สูบพ็อดต่อ
"เดี๋ยวไปเข้าห้องน้ำแป๊บ"
"ไปด้วยๆ ไปไหมชะเอม?"
"ส้มไปเถอะ"
ส้มพยักหน้าตอบก่อนจะขยี้บุหรี่ทิ้ง และเดินตามเจมส์ไปทางห้องน้ำฉันจึงนั่งสูบพ็อดต่อคนเดียวท่ามกลางสายตาผู้ชายที่กำลังมองมาด้วยความสนใจ
พรึบ
ฉันเลิกคิ้วมองผู้ชายร่างสูงที่เพิ่งจะเดินมานั่งสูบบุหรี่ข้างๆฉันด้วยความสงสัย เขามีกลิ่นตัวที่หอมซึ่งถ้าเดาไม่ผิดกลิ่นน้ำหอมที่เขาใช้นี่ขวดเป็นหมื่นเลยนะ ฉันที่อดสงสัยไม่ได้จึงหันไปมองและเขาเองก็กำลังพ่นควันบุหรี่ออกพร้อมกับมองสบตากับฉันพอดี
"หวัดดี"
"อืม หวัดดี"
ตลก ปกติฉันไม่ตอบคนอื่นเร็วแบบนี้แต่พอรู้สึกว่าเขารวยแล้วปากมันดันตอบเองโดยอัตโนมัติเลย แต่นอกจากเขาจะรวยแล้วยังหล่อเอามากๆเลยนะทั้งใบหน้าคม สันกรามชัด จมูกโด่งเป็นสันและริมฝีปากได้รูปสวยส่งผลให้ใบหน้าเขาดูคมขึ้นมาก นี่ยังไม่รวมแววตาลึกล้ำนั้นที่กำลังจับจ้องอยู่ที่ใบหน้าฉันอีก
"เราอาคิน"
"เราชะเอม"
ฉันหมดอารมณ์จะดูดพ็อดเลยตอนได้สบตาเขาน่ะ
"เห็นนั่งเหม่อในร้านตั้งนานมันไม่สนุกเหรอถึงออกมานี่?"
"อืม คนเยอะน่ะเราไม่ชอบ"
อาคินเลิกคิ้วมองฉันก่อนเขาจะยกยิ้มมุมปากมองฉันอย่างมีเล่ห์นัย
"งั้นไปที่อื่นกันไหม?"
"ที่นั่นเงียบไหมล่ะ?"
"เงียบ"
"ถ้าเงียบก็ไป"
ฉันยกยิ้มและเก็บพ็อดใส่กระเป๋าพร้อมกับอาคินที่ทิ้งบุหรี่ที่เพิ่งจุดสูบลงพื้นพร้อมขยี้มันทิ้ง ก่อนเขาจะขยับลุกและเอื้อมมือมาจับมือฉันให้เดินออกจากร้านไปด้วยกัน และฉันสาบานเลยว่าฉันไม่ได้เมาแต่กลิ่นน้ำหอมจากตัวเขามันหอมจนปฏิเสธยากต่างหาก
- Writer
