Episode 04 หวง

1273 Words

Episode 04 หวง เพียงขวัญมองผ้าปิดแผลที่มือตัวเองหลังจากที่พึ่งทำแผลเสร็จ ตอนนี้เธอกำลังนั่งรอแม็กซ์เวลล์ไปจ่ายเงินค่ารักษาพยาบาลกับทางโรงพยาบาลอยู่ ในขากลับที่เขาเดินกลับมาทำให้เธอเห็นสายตาของสาวๆ และพยาบาลหลายคนมองมาที่เขา ทำให้สังเกตเห็นว่ากระดุมเสื้อของเขาหลุดหายไปหลายเม็ดคงจะเป็นตอนที่ทะเลาะกับผู้ชายคนนั้น คนตัวเล็กลุกขึ้นยืนเดินจ้ำไปหาแม็กซ์เวลล์พร้อมกับส่งสายตาฟาดฟันกับสาวๆ ที่มองมาเดินไปกระชับคอเสื้อของเขาขึ้นมาปิดมันกล้ามของเขา การกระทำของเธอทำให้เจ้าของเสื้ออย่างแม็กซ์เวลล์ประหลาดใจไม่น้อย “ทำอะไรของเธอน่ะ” “กระดุมเสื้อพี่หลุดค่ะ ไม่หนาวเหรอ” เธอเอ่ยถามพร้อมกับส่งยิ้มหวานมองเขาตาใส แม็กซ์เวลล์เหลือบมองผู้หญิงรอบๆ กาย ก็พอจะเข้าใจการกระทำของคนตัวเล็กได้ไม่ยากเขาไม่ได้ว่าอะไรแต่ยัดใบเสร็จให้เธอไปถือแทน เนื่องจากแผลไม่ใหญ่มากจึงไม่มียากลับบ้าน “พี่แม็กซ์จะไปหาเพื่อนต่อใช่ไหมคะ” เพียงขวัญเอ่ยถามขณะเดินตามออกมาจากโรงพยาบาล “อืม” “หนูไปด้วยได้ไหม~” คนตัวเล็กกระโดดไปยืนดักหน้าชายหนุ่มทำให้เขาต้องหยุดเดินมองท่าทางทะเล้นของเธอ “ไปทำไม เดี๋ยวไปส่งบ้าน” “มือเจ็บค่ะ ถ้ากลับบ้านไปพ่อกับแม่ต้องรู้เรื่องแน่ๆ เลย หนูไม่อยากถูกดุค่ะแค่พี่แม็กซ์ดุคนเดียวก็พอแล้ว” เปลือกตาบางกระพริบตาปริบๆ จ้องมองชายหนุ่มตาแป๋ว ริมฝีปากเล็กเบะคว่ำเล็กน้อยๆ ให้ดูน่าสงสาร พร้อมกับชูมือตัวเองให้เขาดู “ที่ๆ ฉันจะไปเด็กเข้าไม่ได้” “หนูไม่ใช่เด็กสักหน่อย หนูโตแล้วนะเรียนจบแล้วด้วย” “ไม่ใช่เด็กแล้วจะกลัวความผิดกับเรื่องแค่นี้ทำไม เธอก็บอกคุณลุงกับคุณป้าไปว่าหกล้ม เดี๋ยวฉันช่วยโกหกให้แค่นี้ก็ไม่มีใครรู้แล้ว” “อ่อ…” คนตัวเล็กคอตกทันทีที่ได้ฟังแผนการที่แม็กซ์เวลล์อุตส่าห์วางให้ “แล้วพี่จะไปไหนเหรอคะทำไมเด็กอย่างหนูไปด้วยไม่ได้” “ผับ” คนตัวเล็กหยิบโทรศัพท์มือถือออกมากดโทรออกหาใครบางคนโดยไม่บอกกล่าวอะไรทำให้แม็กซ์เวลล์ตั้งใจจะไปรอเธอในรถ แต่คนตัวเล็กก็ยืนขว้างทางเอาไว้ไม่ให้เขาผ่านไปทำให้เขาต้องหยุดมองเธอด้วยความเอือมระอาอีกครั้ง “ฮัลโหลแม่วันนี้หนูไม่ได้กลับบ้านนะ พี่แม็กซ์เวลล์จะพาไปผับกับเพื่อนเขาค่ะ อาจจะกลับดึกเลยจะให้หนูอยู่ค้างด้วย พี่แม็กซ์อยู่ข้างๆ แม่จะคุยด้วยเหรอได้เลย แม่จะคุยด้วยค่ะ” แม็กซ์เวลล์จ้องหน้าคนตัวเล็กที่ยืนยิ้มหวานยื่นโทรศัพท์มือถือมาให้เขาด้วยสายตาคาดโทษ “สวัสดีครับคุณป้า ไม่ต้องห่วงครับผมจะดูแลน้องให้ครับ ครับ” โทรศัพท์มือถือถูกส่งคืนให้กับเจ้าของ เพียงขวัญมองดูปลายสายที่วางไปเรียบร้อยแล้วด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม “หนูกลับบ้านไม่ได้แล้วค่ะ ทำไงดี…” คนตัวเล็กยืนกระพริบตาปริบๆ อีกทั้งยังซุกซนยื่นมือไปจัดปกคอเสื้อชายหนุ่มอยู่นานสองนานจนเขาต้องจำใจตอบตกลงให้เธอไปด้วย “ขึ้นรถ” “รับทราบค่ะ!” ร่างบางรีบวิ่งดุ๊กดิ๊กไปที่ประตูรถด้วยความน่าเอ็นดูพร้อมกับจัดการขาดเข็มขัดนิรภัยเสร็จสรรพ เธอเหลือบมองเขาแล้วอมยิ้มเป็นระยะพลันนึกถึงเหตุการณ์เมื่อตอนเย็นที่เขาบอกว่าเธอเป็นผู้หญิงของเขาหัวใจดวงน้อยก็เต้นแรงขึ้นมาในทันที ไม่คิดว่าการได้มาอยู่กับเขาแค่วันเดียวจะทำให้เธอได้เห็นเขาในมุมใหม่ๆ มันทำให้เธออยากลองรู้จักคู่หมั้นของตัวเองให้มากกว่านี้ เพียงขวัญมองบรรยากาศรอบๆ ผับหรูด้วยความตื่นเต้นถึงแม้ตอนอยู่ที่อังกฤษเธอจะเคยไปเที่ยวสถานบันเทิงกับเพื่อนมาบ้าง แต่สำหรับที่ประเทศไทยนี่เป็นครั้งแรกของเธอ ที่สำคัญเธอแทบจะไม่มีเพื่อนที่ประเทศไทยเลย เพื่อนที่สนิทกันบางคนก็เรียนต่ออยู่ต่างประเทศ บางคนก็เลือกทำงานอยู่ต่างประเทศเกือบหมดทำให้พอกลับมาไทยเลยไม่รู้จะไปไหนกับใคร “ที่นี่เขาไม่ขอตรวจบัตรประชาชนเหรอคะ” เพียงขวัญเอ่ยถามขณะที่พยายามเดินติดแม็กซ์เวลล์เอาไว้ “ตรวจ” “แล้วทำไมเขาไม่ตรวจหนูล่ะ” “เพราะเธอมากับฉัน” คำตอบสั้นๆ ที่ทำให้คนตัวเล็กพอได้หายสงสัย “เพื่อนพี่ยังไม่มากันเหรอคะ” เมื่อมองไม่เห็นใครที่โต๊ะเพียงขวัญจึงถามเขาอีกครั้ง “เดี๋ยวก็มา จะดื่มอะไร” “อะไรก็ได้ค่ะ” “เตกีล่ากับน้ำเปล่า” “ครับ” “ทำไมสั่งน้ำเปล่าให้หนูล่ะ” คนตัวเล็กหน้างอด้วยความน้อยใจ “ก็เธอบอกอะไรก็ได้” คนตัวเล็กแอบเบะปากให้เขาไม่ได้เซ้าซี้ขอเครื่องดื่มใหม่แต่อย่างใด เธอรอจนกระทั่งเครื่องดื่มเสิร์ฟระหว่างนั้นเขาก็ไม่ได้ชวนเธอพูดคุยเลย “รอนานไหมคะ วิคกี้นึกว่าคุณจะไม่มาแล้วซะอีก” ผู้หญิงที่ชื่อวิคกี้เดินมาทิ้งตัวนั่งลงข้างๆ แม็กซ์เวลล์พร้อมกับซบไหล่หนาอย่างออดอ้อน ต่อหน้าต่อตาคู่หมั้นอย่างเพียงขวัญที่ได้แต่มองมาด้วยสายตาไม่ชอบใจ “ใครคะ/ใครคะ” ทั้งเพียงขวัญ และวิคกี้ถามคำถามเดียวกันออกมาพร้อมกันอีกทั้งต่างฝ่ายยังต่างจ้องมองกันและกันไม่ละสายตา “เพื่อน” “เพื่อนที่พี่บอกจะมาหาวันนี้น่ะเหรอคะ?” “อืม” “ส่วนฉันเป็นคู่หมั้น เป็นแค่เพื่อนก็นั่งห่างๆ หน่อย มารยาทนิดหนึ่งนะคะ” เพียงขวัญบอกพร้อมกับเดินอ้อมไปดึงแขนวิคกี้ให้ลุกออกไป “ไหนว่าจะไม่ก้าวกายเรื่องส่วนตัวของกันและกันไง ทำแบบนี้มันน่ารำคาญนะรู้ไหม” แม็กซ์เวลล์กระดกแก้วเหล้าเข้าปากดับอารมณ์หงุดหงิดในใจของตัวเองเอ่ยปรามการกระทำของคนตัวเล็กเสียงเรียบ “เหรอคะงั้นหนูขอถอนคำพูดตอนนี้หนูจะยุ่งทุกเรื่องที่เกี่ยวกับพี่เลยคอยดู” “ทำไม อยากเป็นเมียฉันขึ้นมาจริงๆ แล้วรึไง?” ท่าทางอวดดีของคนตัวเล็กทำให้ร่างสูงยืนขึ้นโอบเอวคอดบางเข้ามาประชิดตัวจนลมหายใจอุ่นๆ เป่ารดลงมาบนปลายจมูกเชิดรันจดเธอได้กลิ่นของเตกีล่าที่เขาพึ่งดื่มไปอ่อนๆ “เกิดขี้ขลาดขึ้นมาแล้วไง?” คนตัวโตแค่นหัวเราะในลำคอเมื่อมองเห็นแววตาประหม่าของคนตัวเล็ก ที่พอโดนเขาขู่นิดหน่อยก็ตัวสั่นจนทำอะไรไม่ถูก พรึ่บ! ปลายเท้าเรียวเขย่งขึ้นจูบลงบนกลีบปากหนาก่อนจะใช้มือดันตัวเขาให้ออกห่าง “ไม่ใช่จูบแรกหรอกนะ ถึงพี่จะเป็นคู่หมั้นคนแรกของหนู แต่หนูก็ไม่ได้ซื่อสัตย์กับพี่เหมือนที่พี่ไม่ซื่อสัตย์กับหนูนั้นแหละทำไมหนูต้องกลัวพี่ด้วย” เพียงขวัญพยายามควบคุมสีหน้า แววตา และน้ำเสียงของเธอไม่เห็นแสดงท่าทีประหม่าออกไปมากกว่านี้ เพราะถึงจะพูดประชดเขาออกไปแบบนั้นแต่นี้ก็เป็นจูบครั้งแรกของเธอในความเป็นจริง

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more