ลิ้นสากลากไล้กวาดไปทั่วโพรงปากเล็กพร้อมกับดูดดึงจนกระทั่งเพลงขวัญรู้สึกแสบไปทั่วโพรงปากเล็ก เธอพยายามดันตัวออกแต่ยังคงถูกฝ่ามือแข็งแกร่งบีบเข้าที่กรามเล็กบังคับให้ริมฝีปากค้างไว้ไม่ให้เบือนหนีไปไหน
“อื้อ” เรียวปากสวยทำได้เพียงส่งเสียงประท้วงออกมาในลำคอ แต่ในตอนนั้นเองเพลงขวัญก็สามารถสะบัดหน้าเล็กออกให้พ้นจากฝ่ามือและริมฝีปากหนาที่กำลังดูดดุนปากเธออยู่
“พอได้แล้ว ฉันไม่สบายอยู่นะ” เพลงขวัญเอ่ยห้ามออกมา แต่โซ่ยังคงเหมือนเดิม เขายังไม่มีท่าทีสนใจคำพูดของเธอที่เอ่ยห้ามเขาเหมือนเดิมเขาใช้ฝ่ามือกว้างของตัวเองสอดเข้าไปใต้ชายเสื้อเชิ้ตสีขาวที่เพลงขวัญสวมใส่พร้อมกับกระตุกตะขอเมื่อคว้าจับได้ถนัด บราลูกไม้สีขาวละมุนเหมือนกับผิวเนื้อของหญิงสาวถูกเหวี่ยงลงพื้น แสดงให้เห็นถึงอารมณ์ที่กำลังพลุ่งพล่านของคนดึง
“ช่วยไม่ได้ ตอนฉันพูดด้วยดี ๆ เธอกลับดื้อรั้นใส่ฉันเองนี่”
“นายพูดดี ๆ กับฉันตอนไหนไม่ทราบ ฉั
