พันธะรัก 5 กลิ่นเดิม

1474 Words

“…” เพลงขวัญยังคงยืนนิ่งเหมือนตัวเองกำลังตกอยู่ในภวังค์ ความรู้สึกมากมายถาโถมเข้ามา ทั้งตกใจทั้งสับสนจนทำตัวไม่ถูก คำถามเกิดขึ้นมากมายว่าทำไมเขาถึงมายืนอยู่ตรงนี้ เขาเห็นเธออยู่แล้วเลยมาดักรอเธออย่างนั้นเหรอ แล้วเหตุผลที่เขามาดักรอเธอด้วยท่าทางที่ทำให้เธอรู้สึกใจไม่ดีแบบนี้คืออะไร ยิ่งไปกว่านั้นคือคำทักทายและท่าทางของเขาในตอนนี้ เพราะขาดูเปลี่ยนไปจากเดิมเป็นอย่างมาก เขาดูเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น สีหน้าดูเรียบนิ่งไม่มีความขี้เล่นเหมือนก่อนและเหมือนจะเห็นรอยสักโผล่ออกมาตรงช่วงอกอีกด้วย…สักด้วยอย่างนั้นเหรอ? “ทำไม ตอบไม่ได้เหรอ…แค่ถามว่ามีผัวใหม่รึยังแค่นี้เอง” คำพูดของโซ่ที่ดังขึ้นทำให้เพลงขวัญที่กำลังจมอยู่กับความคิดของตัวเองชะงักได้สติขึ้นมา เธอเลื่อนสายตาไปมองหน้าชายตรงหน้าก่อนจะนึกขึ้นในใจต่อว่าท่าทางหรือการพูดของเขาก็เปลี่ยนไปด้วยสินะ…เพราะเมื่อก่อนเขาเป็นคนใจเย็น ขี้อ้อนแถมยังขี้หวงมากอีกด้วย แต่เขาในตอนนี้ทั้งเรียบนิ่ง จ้องหน้าเธอด้วยสายตาดุเถื่อนเหมือนนักเลงยังไงอย่างนั้น “…” ความรู้สึกของเพลงขวัญตอนนี้มันบอกให้เธอรีบหนีเขาไปไกล ๆ เพราะเขาดูไม่ใช่คนเดิมอีกแล้ว ไม่ใช่เลย พอคิดได้แบบนั้นเพลงขวัญจึงเลื่อนสายตาผ่านเขาไปราวกับว่าไม่เคยรู้จักกันมาก่อนและทำท่าจะสาวเท้าเดินเบี่ยงไปทางด้านขวา หมับ! “โอ๊ยย!!” ทว่าเขากลับคว้ามือของเพลงขวัญไว้อย่างแรง ซึ่งบริเวณที่เขาจับมันคือแผลของเพลงขวัญพอดี เพลงขวัญหยุดชะงักเท้าก่อนจะหันกลับไปมองหน้าเขาและเหมือนเธอจะเห็นเขาแสดงสีหน้าตกใจออกมาเล็กน้อย “ปล่อยมือหน่อย มันเจ็บ” เพลงขวัญเอ่ยบอกเขาทำให้เขาเลื่อนสายตาจากใบหน้าของเธอไปมองที่แผลบริเวณมือเรียว พรึบ จากนั้นโซ่จึงยอมปล่อยมือก็ของเพลงขวัญออก เขาจ้องหน้าเธอนิ่งไม่เลื่อนสายตาไปไหน “มีอะไรหรือเปล่า” สุดท้ายเพลงขวัญก็จำต้องยอมเปิดปากพูดกับร่างสูงตรงหน้า “ทำไม แค่ทักทายตามประสาคนเคยรู้จัก ต้องมีอะไรสำคัญด้วยงั้นเหรอ…หรือว่าเธอกลัวฉัน?” “…” เพลงขวัญเงียบไม่เอื้อนเอ่ยอะไรกลับไป เธอไม่ได้กลัวเขา แต่ก็แอบรู้สึกใจไม่ดีกับท่าทางของเขาที่สื่อออกมา “จะจ้องหน้าฉันอีกนานไหม…ทำไม หรือว่ายังอยากได้ฉันกลับไปเป็นผัวอยู่?” “พูดอะไรของโซ่” “อย่ามาเรียกชื่อฉัน เราไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น” เพลงขวัญชะงักกับน้ำเสียงเรียบและแววตานิ่งดุของเขา แต่ที่ทุกอย่างมันเป็นแบบนี้ก็ถูกแล้ว เรื่องมันผ่านมาเกือบสี่ปีแล้วไม่มีเหตุจำเป็นให้เขาต้องใจดีกับเธอเหมือนก่อน…เพราะตอนนี้เธอกับเขาไม่ได้เป็นอะไรกัน “อืม เข้าใจแล้ว” เพลงขวัญขานตอบในลำคอเบา ๆ และยืนมองเขาอย่างรอดูว่าเขามีอะไรสำคัญจะพูดกับตัวเองต่อหรือเปล่า แต่เหมือนจะไม่มี เพลงขวัญเลยตัดสินใจจะหมุนตัวเดินออกไปอีกครั้ง “จะไปไหน” แต่ทันทีที่เพลงขวัญจะสาวเท้าออกไปเสียงทุ้มต่ำของโซ่ก็ดังขึ้น ทำให้คนที่กำลังจะก้าวเดินหยุดและถอนหายใจออกมาเบา ๆ “สรุปนายมีอะไรกับฉันกันแน่” “ที่ฉันถามเธอไป เธอยังไม่ได้ตอบเลยนี่” “ถามอะไร” “มีผัวใหม่ยัง?” เพลงขวัญชะงักกับคำพูดของคนตรงหน้า ไม่รู้ว่าเขาต้องการอะไรที่มาถามคำถามเธอด้วยน้ำเสียงและสีหน้าที่ไม่เป็นมิตรเช่นนี้ “มันไม่ใช่เรื่องที่นายต้องรู้” “แน่ใจเหรอว่ามันไม่ใช่เรื่องที่ฉันต้องรู้…เพลงขวัญ” พอโซ่เห็นท่าทางท้าทายตั้งใจพยศเขาของเพลงขวัญ เขาก็ตัดสินใจจับข้อมือเรียวของเธอไว้แน่นก่อนจะดันร่างเล็กเข้าชิดกำแพง “อ๊ะ! เจ็บ ปล่อยนะ” “ฉันบอกให้นายปล่อยไง ทำบ้าอะไรของนาย” เพลงขวัญพยายามสะบัดข้อมือของตัวเองและจ้องมองหน้าแฟนเก่าของตัวเองด้วยสายตาที่เริ่มหวาดหวั่น “ทำไมรังเกียจหรือไง หรือว่ายังรำคาญไอ้แฟนเก่าน่าเบื่อจืดชืดคนนี้อยู่” โซ่เลิกคิ้วถามเพลงขวัญ พร้อมกับจับข้อมือเรียวของเธอแน่นจนเพลงขวัญถึงกับแสดงสีหน้าเหยเกออกมา “ปะ ปล่อยฉัน มันเจ็บนะ!” “ถ้าฉันไม่ปล่อย เธอจะทำยังไง” “ฉันบอกว่าฉันเจ็บไง” เพลงขวัญเอ่ยพร้อมกับยังคงพยายามที่จะเอาแขนตัวเองที่ถูกจับไว้ออก แต่ยิ่งขยับโซ่ก็ยิ่งจับแน่นขึ้น “ฉันบอกว่าฉันเจ็บไง ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะโซ่” พรึบ โซ่จับแขนเรียวของเพลงขวัญไว้แน่นกว่าเดิม ก่อนจะใช้มืออีกข้างจับใบหน้าสวยให้จ้องหน้าเขา “ฉันบอกแล้วไงว่าอย่ามาเรียกชื่อฉัน ฉันไม่อยากได้ยินชื่อฉันจากปากผู้หญิงใจร้ายอย่างเธอ” เสียงทุ้มกดต่ำเอ่ยพูด น้ำเสียงของเขามันเต็มไปด้วยความไม่พอใจ ทำเอาเพลงขวัญที่ได้ยินชะงักจ้องหน้าแฟนเก่าตัวเองนิ่ง “ถ้าฉันมันเป็นผู้หญิงใจร้ายมากนัก งั้นนายก็อย่ามายุ่งกับฉัน…เพราะฉันก็ไม่อยากยุ่งกับแฟนเก่าจืดชืดอย่างนายเหมือนกัน” “เพลงขวัญ!” “ทำไม รับไม่ได้งั้นเหรอ” ในเมื่อเขาว่าเธอได้แล้วทำไมเธอจะว่าเขากลับบ้างไม่ได้ เรื่องอะไรต้องยอมโดนว่าอยู่ฝ่ายเดียว “อย่ามาปากดีใส่ฉัน” เสียงทุ้มเอ่ยพร้อมกับเผลอบีบข้อมือเรียวของแฟนเก่าตัวเองแน่นตามแรงอารมณ์ คำว่าแฟนเก่าจืดชืดมันเหมือนยิ่งกระตุ้นความรู้สึกฝังลึกในใจเขา “อ๊ะ!” จนกระทั่งเพลงขวัญร้องออกมาเสียงดังด้วยสีหน้าเหยเกทำให้โซ่ชะงักเล็กน้อยและยอมคลายมือของตัวเองออกเบา ๆ แต่เขาไม่ได้หยุดแต่เพียงเท่านี้เพราะเขาเลือกที่จะโน้มใบหน้าหล่อคมคายของตัวเองเข้าไปหาเพลงขวัญใกล้ ๆ “จะ จะทำอะไรของนาย” เพลงขวัญเบิกตากว้างรีบเบือนหน้าหนีเขาไปอีกทางแต่ทว่าการกระทำของเขาต่อไปนี้มันทำให้เพลงขวัญขนลุกซู่ เพราะเขาได้โน้มใบหน้าหล่อคมคายของตัวเองไปที่ซอกคอของหญิงสาวจนลมหายใจอุ่น ๆ กระทบเข้ากับผิวของต้นคอเรียว จากนั้นเขาใช้จมูกโด่งกดเข้าไปที่ลำคอเล็กและสูดดมกลิ่นกายหอมหวานของเธอเบา ๆ “กลิ่นเดิมเลยนะ” โซ่กระซิบเข้าที่หูของเพลงขวัญด้วยน้ำเสียงชวนขนลุกเมื่อสูดดมกลิ่นกายหอมหวานของเธอ ที่มันเป็นกลิ่นเฉพาะตัวที่เขาชื่นชอบไม่เคยเปลี่ยน “…” เพลงขวัญที่ได้ยินเม้มปากแน่น กลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอ เพราะโซ่เขาดูร้ายกาจ ร้ายกาจกว่าเดิมมาก ๆ พรึบ! เพลงขวัญพยายามรวบรวมสติของตัวเองและรีบใช้มือผลักเข้าที่อกแกร่งของโซ่ออกสุดแรง “ออกไปจากตัวฉันนะ อย่ามาทำแบบนี้” “ทำไม หวงเนื้อหวงตัวมากเลยงั้นเหรอ…ไหนบอกไม่ชอบผู้ชายจืดชืดไง เผื่อแบบนี้มันจะถึงใจเธอ…ไม่ถูกใจเหรอ?” พรึบ! เพลงขวัญรีบปัดมือของโซ่ที่กำลังทำท่าจะเอื้อมมาจับหน้าเธอออกอย่างแรงก่อนจะรีบสาวเท้ากึ่งเดินกึ่งวิ่งออกมาทันที ทันทีที่เธอเดินออกมาใบหน้าราบเรียบก็แปรเปลี่ยนเป็นสีหน้าที่คิดไม่ตก หัวใจดวงน้อยเต้นกระหน่ำจนเพลงขวัญต้องยกมือมากุมหน้าอกข้างซ้ายของตัวเอง น้ำเสียงทุ้มต่ำของโซ่ที่กระซิบข้างหูเธอเมื่อครู่ยังดังอยู่ไม่หาย มือเรียวของเพลงขวัญยกขึ้นมาลูบบริเวณลำคอของตัวเองที่โดนปลายจมูกของโซ่สูดดมเมื่อครู่ด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก เมื่อก่อนตอนเป็นแฟนกันโซ่ให้เกียรติเธอเป็นอย่างมาก…ไม่เคยถึงเนื้อถึงตัวหากเธอไม่อนุญาต สิ่งที่เขาเคยทำมากสุดก็แค่จับมือกับหอมแก้มเธอเท่านั้น “ไม่ชอบการบังเอิญแบบนี้เลย…แล้วแววตาของเขาที่ใช้มองมาทำไมรู้สึกเหมือนเขาจะไม่หยุดแค่นี้ สังหรณ์ใจไม่ดีเลย”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more