นาราเกตุซื้อเสื้อผ้าดีๆ ให้คนในครอบครัว และสิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ ค่าเทอมของน้องชายและน้องสาวทั้งสองที่กำลังจะเข้ามหาวิทยาลัยในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า
หนี้สินอีกหลายหมื่นบาทที่หยิบยืมมา เธอชำระไปจนหมดสิ้น เรียกว่าไม่เป็นหนี้มีความสุขที่สุด
“ลูกไปเอาเงินมาจากไหนน้ำ ตั้งมากมายแบบนี้”
มารดาของเธอถามขึ้นอย่างกังวลใจ
“เงินที่บริษัทจ้ะแม่ เขามีสวัสดิการให้กู้ ผ่อนกลับโดยหักจากเงินเดือน เดือนละไม่กี่ตังค์ ยังมีเงินเหลือให้พอใช้จ่ายอีกจ้ะแม่”
“บริษัทของน้ำดีจริงๆ เลยลูก ต้องไปขอบคุณพี่วิเขามากๆ นะที่เขาอุตส่าห์พาไปฝากงานที่นั่น น้ำต้องขยันและตั้งใจทำงานนะลูก”
“จ้ะแม่ น้ำอาจจะไม่ค่อยได้กลับบ้านนะจ๊ะ แต่จะส่งเงินมาให้แม่กับน้องทุกเดือน ค่าเทอมของนุชกับนัฐหนูเก็บเอาไว้กับแม่เลยนะจ๊ะ”
“น้องคงดีใจที่จะได้เรียนต่อ แม่ขอบใจน้ำมากนะลูกที่เสียสละตัวเองแบบนี้”
ท่านรู้ว่าลูกสาวคนโตของท่านทำทุกอย่
