“เอ่อ... เหรอครับพริ้ง” อาชาใบหน้าเหลอหลา
นี่เขาต้องเสื่อมสมรรถภาพเพศเพราะน้ำซุปถ้วยนี้เชียวหรือ?
“ร้านนี้เขาทำไม่ค่อยสะอาดนะคะ พี่ดูสิ ขวดใส่พริกดองน้ำส้มดองเป็นพลาสติก ซึ่งมีส่วนประกอบของน้ำส้มสายชูอยู่ด้วย แต่ใช้พลาสติกมันจะกัดสีของพลาสติกทำให้ผู้บริโภคอย่างเราๆ เกิดอันตรายได้ค่ะ และมันก็เป็นสารก่อมะเร็งด้วย”
“ครับ”
อาชาแค่อยากแกล้ง พาเธอมากินร้านแบบนี้ แต่กลายเป็นว่าเขานั่งทำตาปริบๆ มองเธอพูดเสียงนิ่มๆ ไม่หยุดปาก
“พวกผงชูรสเป็นสารสังเคราะห์ มันเกิดอันตรายต่อร่างกายนะคะ ถ้าเรากินอะไรไม่ระวังต่อไปเราจะป่วยได้นะคะ”
เธอวกกลับไปที่ผงชูรสอีกครั้ง
“ลูกชิ้นนั่นเด้งได้ มันต้องมีส่วนผสมของสารบอแรกซ์แน่ๆ เลยค่ะพี่ชา มันอาจจะกรอบอร่อย แต่เคลือบไปด้วยสารพิษ เด้งดึ๋งแบบนั้นอันตรายนะคะ เผลอๆ อาจจะมีสารกันบูดปนเปื้อนอยู่ด้วยค่ะ”
“เมื่อกี้พี่ชายังไม่ได้ล้างมือเลยนะคะ เวลาจะกินอะไรเราต้องล้าง
