บทที่ 15
กลับมาได้ไหม
“ยินดีที่ได้ร่วมงานกันนะครับ”
“เช่นกันครับ”
สองผู้บริหารหนุ่มยืนขึ้นแล้วจับมือกัน หลังการเซ็นสัญญาธุรกิจผ่านพ้นไปด้วยดีท่ามกลางความอึดอัดใจของวินทร์กับเลขาส่วนตัวของสุดโปรด
ระหว่างคุยงานวินทร์ต้องใช้ความอดทนเป็นอย่างมากที่จะไม่โพล่งขึ้นไปคุยกับณิชา หรือทำอะไรที่เป็นการบ่งบอกว่าเขากับเธอรู้จักกันมาก่อน
แต่เมื่อตอนนี้การคุยงานได้จบแล้ว เขาก็ไม่ต้องอดทนอีกต่อไป จึงตัดสินใจหันไปคุยกับเธอที่กำลังนั่งเก็บเอกสารสัญญาที่เพิ่งเซ็นไปเข้าซองสีน้ำตาลขนาดเอสี่
“ชา พี่ขอคุยด้วยหน่อยได้ไหม”
มือบางชะงักกึกพร้อมกับหัวใจกระตุกวูบ เมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นอย่างสนิทสนม ไม่ต้องสงสัยให้เสียเวลาว่าเขาพูดกับเธอหรือเปล่า เพราะชื่อที่เขาระบุไว้ในประโยคนั้นก็ชัดเจนมากพอแล้ว
มิหนำซ้ำยังแทนตัวเองว่า ‘พี่’ อีกด้วย
สุดโปรดมองเลขาที่ยังก้มหน้าสลับกับคู่ค้าธุรกิจคนใหม่ด้วยความ
