เริ่มอาย...2 NC+++

684 Words
“สภาพนี้นี่มันยังไง สภาพกึ่งเปลือยแบบนี้เหรอ” ดวงเดือนเอ่ยไปหัวเราะไป แต่เธอไม่รู้หรอกว่าถ้าถึงพรุ่งนี้ตอนที่มีสติดี เธอจะหัวเราะไม่ออก “ก็รู้นี่นาว่าตัวเองอยู่ในสภาพไหน เพราะฉะนั้นไม่ต้องกลับไปแล้ว ไปนอนที่นอนนุ่มๆ ดีกว่า” พีรภพกำลังหลอกล่อหญิงสาวไปที่ห้องนอนของตนเอง เพราะความต้องการที่มันพวยพุ่งขึ้นสูงมากขึ้นเรื่อยๆ ทำให้เขายอมพาเธอไปที่ห้องนอนของเขา ทั้งที่เขาไม่เคยให้ผู้หญิงคนไหนเข้าไปในห้องนอนของเขามาก่อน “ก็ดีนะ เตียงนอนนุ่มๆ ฉันเมาขนาดนี้ฉันคงกลับไปที่ห้องไม่ได้หรอก” ดวงเดือนเอ่ยออกมาก่อนที่จะหลับตาพริ้ม เธอไม่ได้สนใจว่าเขาจะพาเธอไปที่ใดแล้ว แค่คำว่าเตียงนอนนุ่มๆ มันก็ทำให้เธอจินตนาการด้วยการหลับตาลงไป มันเป็นผลดีกับชายหนุ่ม เพราะว่าเขาจะได้พาเธอไปถึงห้องนอนของเขา โดยที่เขาไม่ต้องอธิบายอะไรกับเธอ หลังจากที่ชายหนุ่มพาหญิงสาวเดินเข้ามาในบ้าน เขาก็อุ้มร่างบางขึ้นชั้นสองของบ้าน ในขณะที่คนที่หลับตาพริ้มก็ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมาอีกเลย นั่นก็เพราะว่าเธอเมามากเหลือเกิน จนเธออยากจะหลับบนที่นอนนุ่มๆ ส่วนเรื่องความบริสุทธิ์ที่เพิ่งเสียไป มันเป็นเรื่องรองจากการนอนของเธอเสียแล้ว ทันทีที่เขาถึงห้องนอนของตนเอง เขาวางร่างบางลงบนเตียง ทันทีที่ร่างบางสัมผัสที่นอนนุ่มของเขา เธอก็ลืมตาขึ้นมาทันที แต่แล้วเธอก็ต้องตกใจแทบสร่างเมา เมื่อเธอเห็นหน้าชายหนุ่มที่เธอเพิ่งนอนด้วยชัดๆ ว่าเขาคือใคร คำว่าตกใจจนแทบจะตกเตียงมันไม่เกินจริงเลยสักนิด “นาย!! คนที่เดือนนอนด้วยคือนายเหรอ” ดวงเดือนเอ่ยออกมาด้วยความตกใจ ส่วนคนที่เห็นท่าทางตกใจของเธอได้แต่ส่ายหน้าน้อยๆ นี่เธอนอนกับเขาตั้งนาน เธอยังไม่รู้ว่าเขาเป็นใครอย่างนั้นเหรอ ช่างเหลือเชื่อจริงๆ “ก็ใช่สิ แล้วเมื่อกี้เธอคิดว่าเธอนอนกับใคร” พีรภพเอ่ยถามออกมาด้วยรอยยิ้มเชิงล้อ “ไม่รู้สิคะ รู้แต่ว่านอนกับผู้ชายคนหนึ่ง แล้วก็เมามาก แต่ตอนนี้น่าจะตาสว่างแล้ว ให้เดือนกลับไปที่ห้องของเดือนเถอะนะคะ นายอย่าถือสาเดือนเลย อย่าไล่เดือนออกเลยนะคะ เดือนไปล่ะ” พอรู้ว่าเขาเป็นใครเท่านั้นแหล่ะ ดวงเดือนก็ยกมือไหว้เพื่อที่จะขอโทษเขา แล้วก็รีบลนลานเพื่อที่จะจัดการกับชั้นในของเธอ แล้วก็กางเกงยีนส์ที่มันอยู่ที่ปลีขางามทั้งคู่ เป้าหมายของเธอก็คือการออกไปจากที่นี่เท่านั้น เธอได้แต่หวังเรื่องนี้มันจะจบไป นั่นก็เพราะว่าการที่เธอเข้ามาในพื้นที่ของเขา และก็เลยเถิดมาถึงขนาดนี้ เขาน่าจะไม่พอใจมาก แล้วถ้าเขาไล่เธอออก เธอก็กลัวมารดาของเธอจะเดือดร้อนด้วย ไม่น่าเลยจริงๆ ไม่น่าปล่อยให้ตัวเองเมาจนขาดสติแบบนี้เลย ถ้าเกิดว่าพรุ่งนี้เธอโดนไล่ออกขึ้นมา เธอก็คงต้องยอมรับมัน แต่ที่เธอวิงวอนขอเขาตอนนี้ เพราะกลัวว่าเรื่องที่เธอสร้างในตอนนี้ มันจะทำให้แม่ของเธอเดือดร้อนด้วยน่ะสิ ส่วนคนที่ยืนมองท่าทางของเธอเขาก็หัวเราะออกมาเบาๆ ยัยบ้าเอ๊ย คนที่ควรจะขอโทษเธอมันควรจะเป็นเขามากกว่า ไม่ใช่เธอเลยแม้แต่นิด แล้วท่าทางตอนนี้ก็เหมือนว่าจะสร่างจริงๆ นั่นแหล่ะ จากสภาพเมาเละเทะเหมือนหมา ตอนนี้สร่างทันทีเมื่อเห็นหน้าเขา คิดแล้วก็น่าขำเหมือนกัน
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD