My CEO Wife (Filipino)

Kabanata Dalawa

Ronan Parker a.k.a Daichi/Womanizer

“Ahhh... Ahhh…” Ungol ko habang mabilis na bumabayo sa babaeng nakatuwad na nasa harapan ko. “I’ll bang you hard!”

“You are so f**cking good, Ronan.” Malanding tugon ng babae.

When you have money, all the girls around you will hook you easily. They will pry their own body just to have a night with me. Artista, model, and businesswoman, lahat sila pare-pareho na pera at karangyaan lang ang habol sa akin. F*ck all of them! Hindi ako bobo para lang mag pauto sa magaganda nilang katawan, mukha at salita. Kaya kong sakyan ang laro nila and I assure na sa huli sila ang mawawalan.

“I doubled the amount.” Binato ko ang check sa babaeng nakaupo sa kama. “Hindi ka lang pala magaling sa cut-walk, ang galing mo rin pala sa kama. But, I’m not really that satisfied.”

Kahit gaano kagaling sa romansa ang mga babaeng mga nakakatalik ko ay may hinahanap pa rin ako. ‘Hindi ko alam kung ano.’

“When can I see you again? If you want, I can stay and make love to you all day.”

Napangiwi ako sa sinabi nito. ‘Isang oportunistang babae.’

“What? I didn’t make love. I just f*ck you! And this is the first and last that I will see you. Not any chance!” Matalim at madiin kong tugon dito.

That kind of woman will not get my respect. Hindi nila deserve iyon sa akin! They are just whore, bitch, and f*ck body.

“Good morning, Mom. Good morning, Dad.” Bati ko sa aking mga magulang.

I make sure na umuuwi ako sa bahay dahil ayoko pag-alalahanin ang aking magulang.

“Bro. Sis.” Bati ko sa aking mga kapatid bago umupo sa hapag-kainan.

When we started eating, sinabayan na ni Dad ang panenermon nito.

“Ronan, why don’t you find a girl na pwede mong pakasalan at anakan? You are old enough to have some fun. Ayoko isang araw, may babaeng magwawala diyan sa harap ng gate at sinabing nabuntis mo siya o sila.

“Don’t worry, Dad. I used all the precautions I needed. I assured you that it won’t happen.”

“The company is great. You are a successful businessman. Kulang na lang sayo ay mag-asawa.” Saad ni Dad.

Pinupuri ba ako nito o nang-aasar? Alam niya hindi pa ako ready sa commitment and now, they are pushing me to this topic again.

“I have a great candidate. A beautiful, young, successful businesswoman, and independent.”

“I don’t like the idea, Mom.” Usal kong tugon habang pinipilit na lunukin ang aking kinakain.

“Why? She’s the daughter of Xander Family.”

“Who? Dalawa ang anak nilang babae! Beside, kaibigan ko si Frank. Masyado komplikado kung magiging bayaw ko pa siya.”

“Xander Family is a big shot!” Sabat ni Dad

“I know! But it's still a NO!”

“You don’t have a final say here! Sahara is indeed a match with you.”

“How do you know, Mom? Ever since na naging kaibigan ko si Frank, hindi ko pa ito nakikilala sa personal. Kung si Kaira naman, masyadong bata para sa akin. Ayoko maging babysitter.”

“Just try! Nag-usap na kami ni Joana at nagkasundo na kami. We will set your date next week.”

“Kayo po ang bahala.”

Yes or No? Mas safe na sagot ang BAHALA. Wala silang dahilan para sisihin ako kung pupunta ba ako sa date na iyon o hindi. Bahala sila!

“Ronan, I already texted you the location. Nakapag pa reserve na kami at doon na lang kayo magkita ni Sahara. Anak, binabalaan kita. Siguraduhin mong pupunta ka before lunch.”

“Noted, Mom.” Walang buhay kong sagot.

Si Mom naman, excited at kinikilig pa dahil sa pinag-gagagawa nila ni Tita Joana. Parang mga isip bata!

“Cancel my lunch meeting. I have an important meeting with someone.”

“Yes, Sir. I will inform the Timeless Fashion Trend na i-move na lang ang meeting.”

“Thanks, Raul. You may go and have your lunch.”

I am a man with a word. I hate late kaya naman 10 minutes early ako sa mga meeting na pinupuntahan ko. It is a way to show how professional I am. I don’t need to retouch because I’m all perfect.

Kilala ko lang siya sa pangalan at bilang kapatid ni Frank pero wala akong idea sa itsura nito. Magagandang lahi naman ang mga Xander kaya masasabi ko na maganda ito, maari. Kapag pumupunta ako sa bahay ng mga Xander, may mga ilan litrato roon, pero bata pa si Sahara sa picture.

Nasabi ni Frank na hindi mahilig sa mga picture ang nakababatang kapatid. Gusto nito na simpleng buhay lang, a low-key icon kahit pa kilala ang kanilang pamilya. Binibida ito ni Frank sa akin, kung gaano siya humahanga sa kapatid dahil sa pagiging independent at bilang isang successful businesswoman na rin.

Exact 11:50 am nang dumating ako sa restaurant na tinext ni Mom. Mismo ang waiter na ang naghatid sa table na pina-reserved nila. ‘Maaga pa naman.’ Maybe a few minutes, darating na rin iyon.

I hate being late! “F*ck!” Mura ko nang makalipas ang 15 minuto wala pa rin ito. Gusto ko na umalis pero iniisip ko ang sinabi ni Mom. Kasi malilintikan talaga ako kapag hindi ko sinipot ang babaeng ito. Kabaligtaran ni Frank ang ugali ng kapatid. Nadismaya ako na napaka unprofessional niyang ka business deal..

Tatawagan ko na sana si Mom nang makita ko ang isang bulto sa aking harapan.

“You’re here!” Malamig at matigas kong tugon.

“I’m sorry.” Tugon nito.

Pag-angat ng tingin ko, halo-halong emosyon ang nararamdaman ko. Inis, galit at kung ano-ano pa.

“Are you Ronan Parker?” Nakangiting tugon nito.

Namutla ako. Para akong na engkanto na hindi ko maintindihan.

“Hi-hindi. Wrong table ata ako. Sorry, Miss.” Tanggi ko.

Mabilis akong umalis sa restaurant. Halos masira ko na ang manibela dahil sa pagkadismaya sa itsura ng kapatid ni Frank. “Kaya pala ayaw magpa-picture kasi pangit!” Bulong ko. Kung hindi dahil sa mga alahas at branded na suot nito, malamang hindi ito napagkamalan na mayaman.

“Mom!” Bulyaw ko sa loob ng kotse. “Ang gwapo ng anak mo para ipakasal sa ganung itsurang babae!”

Malayong malayo ito sa mga babaeng nakaka-date ko. I didn’t expect sa mukhang bakekang pala ito. “God, I’m sorry for the bad words.”

Kinuha ko ang cellphone at tinawagan ang number ni Sahara na binigay sa akin ni Mom kanina.

“Hello, I have an important meeting. Sorry, hindi ako makakapunta.”

“Okay! Pero paano na yung magulang natin? Anong sasabihin ko?” Tanong ng kabilang linya.

Sa kabila ng kapangitan nito ay siya namang ganda ng boses. “Sana naging boses ka na lang.” Saad ko sa aking isip.

“Sabihin mo, natuloy tayong mag-date, kumain at nag-usap. Okay? Sige, bye!.”

Nakahinga naman ako ng maluwag nang makontyaba ko ito. First and last ko nang gagawin na makipag-date. ‘Nakakahiya!’ Paano kung may makakita sa akin na nakikipag date sa ganun itsura?!

“Sir, I already talk to the Timeless. Pipili sila ng mga jewelry na babagay sa mga new design nilang damit. Next month po ilo-launch ang Avyanna Clothing Series.”

“Great! Prepare everything and send the contract to their company.”

“And they said that you should be there as well. It’s a great advertisement if you will appear on the show.”

“Okay. Handle it by yourself.”

Tinignan ko ang company profile ng Timeless Fashion Trends.

“Not bad.” Saad ko.

Maganda ang reviews ng company. Bukod doon ay kilala sa ibang bansa ang kumpanya. Nagkaroon lang ako ng interest kung sino ang nagmamay-ari nito.

I saw her penmanship. “Napakaganda!”

“Siguro maganda din ang may-ari.” Usal ko sa aking sarili.

Tumatak sa isip ko ang pangalan na naroon.

“Avyanna.”

It looks interesting. I sneered at napaangat ang labi ko. I should go to that show to meet this woman.

When I came home, agad naman nakasalubong si Mom. Gusto nito maki-usisa for sure.

“Anak, kamusta ang date niyo ni Sahara kanina?” tanong nito.

“Maganda ba anak? Nagustuhan mo ba siya?” ulit na tanong.

Hindi pa nga ako nakakasagot sa tanong, may tanong na naman.

“Nakausap ko siya at nag-enjoy siya sa date niyo. Sana raw maulit muli.”

Napabalikwas ako sa narinig ko. “Sana maulit muli? In her dream.” Sabi ko sa aking isip.”

“Mom, huwag na muna natin madaliin ang mga bagay. Just leave it to me, okay?”

“Okay, Hijo. Basta i-pursue mo ang babaeng iyon. Sigurado kapag kayo ang nagkatuluyan magiging dyosa ang anak ninyo dahil pareho kayong maganda at gwapo.”

Nagdedeliryo na ata ang nanay ko. Mukhang hindi nito alam ang kanyang sinasabi.