“อาการเป็นยังไงบ้างน้ำ”
มณีรินทร์รีบหลับตาต่อ โชติการีบตอบชายหนุ่มที่เอ่ยถามในทันที
“ไม่เป็นอะไรมากแล้วค่ะ พี่เพลิงออกไปก่อนดีกว่า ให้เขาได้พักผ่อน”
เพลิงลังเลแต่เขาก็ยอมออกไปแต่โดยดี
“เดี๋ยวน้ำตามออกไปนะคะ ขอจัดยาแป๊บนึง”
เธอทำท่าหันไปวุ่นกับกระเป๋ายา เพลิงยังปักหลักอยู่ที่เดิม
“พี่เพลิงออกไปก่อนสิคะ”
“ไม่ดีกว่า เราออกไปพร้อมกัน”
“ทำไมล่ะคะ พี่เพลิงมีอะไรหรือเปล่า”
“น้ำนั่นแหละมีอะไร พี่จะอยู่ดูน้ำจัดยาไม่ได้หรือไง”
เขาเลิกคิ้วขึ้นถามอย่างสงสัย โชติกาหันมองคนบนเตียงก่อนจะถอนใจเฮือกใหญ่ เธอรีบจัดยาให้อีกฝ่าย และเดินตามเพลิงออกไป หันกลับมามอง เห็นคนบนเตียงส่งสายตาอ้อนวอนมาหา จึงแอบพยักหน้ารับ
โชติกาแอบเข้ามาในห้องของมณีรินทร์อีกครั้งหลังจากขอมาเข้าห้องน้ำ และเพลิงกำลังยุ่งกับการคุยโทรศัพท์ของเขาอยู่
“ช่วยด้วยค่ะ ฉันถูกจับมาขังเอาไว้ที่นี่”
“ใครจับมา”
โชติกาหูผึ่งเมื่ออีกฝ
