“คุณป้าคะ วาหาหนังสือที่คุณป้าใช้ให้วาหาวันก่อนเจอแล้วนะคะ”
วาสิตาเดินลงบันไดมาพร้อมกับหนังสือเล่มใหญ่ในมือ ก่อนที่หนังสือเล่มนั้นจะร่วงหล่นลงกับพื้น เมื่อสายตากลมโตคู่สวยมองเห็นร่างสูงที่กำลังนั่งพูดคุยกันอยู่กับคุณนวลจันทร์และคุณจันทร์กระจ่าง
คุณากรรีบเดินเข้าไปหาเมื่อเห็นว่าวาสิตากำลังจะเดินหายขึ้นไปบนบ้านอีกครั้ง
“เรามีเรื่องต้องคุยกันวาสิตา”
ข้อแขนเรียวเล็กถูกฝ่ามือหนาจับกุมเอาไว้แน่น หญิงสาวจับจ้องมองใบหน้าของคนที่เธอไม่อยากพบเจอเขาอีก แต่ในเวลานี้เขากลับมาปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าเธออีกครั้ง หญิงสาวสะบัดแขนออกเพื่อให้พ้นจากการพันธนาการ ดวงตาเริ่มเอ่อล้นด้วยหยดน้ำใสที่กำลังท่วมท้นขึ้นอดกลั้นเอาไว้ไม่ไหว
“มีอะไรเหรอคะ เรามีอะไรให้ต้องพูดคุยกันอีกงั้นเหรอ วาไม่มีอะไรจะคุยกับคุณกรอีกแล้วทั้งนั้น”
“แต่ฉันมี วันนี้เธอหนีฉันไปไม่ได้หรอกนะวาสิตา เพราะฉันจะต้องพูดคุยกับเธอให้รู้เรื่องก
