เวลาสี่โมงเย็น วาสิตาเพิ่งจะทำงานในไร่เสร็จ หญิงสาวกำลังเดินกลับไปยังบ้านพักด้วยสีหน้าที่เหนื่อยอ่อน แต่ระหว่างทางเดินเธอกลับต้องหยุดชะงัก เมื่อใบหน้าหล่อของคนที่ไม่อยากพบเจอปรากฏขึ้นอยู่ตรงหน้าอีกครั้ง
คุณากรยืนกอดอกจ้องมองหน้า วาสิตาพยายามจะเดินหลบเลี่ยงออกไปอีกทาง แต่ชายหนุ่มกลับกางแขนทั้งสองข้างกีดกันเส้นทางเพื่อให้อีกคนได้หยุดเดิน
"จะรีบหนีไปไหนล่ะ ไม่คิดจะทักทายกันเลยหรือยังไง ทำเหมือนคนไม่รู้จักกันเลยนะวาสิตา"
"วาไม่มีอะไรจะคุยค่ะ วาเหนื่อย วาอยากไปพัก หลีกทางให้วาด้วย"
หญิงสาวช้อนสายตาขึ้นจ้องมอง ดวงตาคมจับจ้องมองมาชวนให้ต้องหลบเลี่ยงอย่างห้ามไม่ได้ เธอไม่กล้าจะมองสบตาเขาเลยแม้แต่นิด
"กลับมาอยู่บ้านเพราะเธอมาแต่งงานงั้นเหรอ?"
"ไม่ใช่เรื่องของคุณกรค่ะ วาไม่จำเป็นต้องตอบ"
"เธอท้องได้กี่เดือนแล้ววาสิตา?"
"วาจำเป็นต้องบอกเหรอคะ มันเป็นเรื่องส่วนตัวของวาไหม?"
"เธอไม่ได้ท้องกับฉ
