ลุ่มหลงแค่เพียงเธอ

EP.7 วิดีโอคลิปฉาว

แกก

เสียงแก้วกระทบดื่มกินแอลกอฮอล์ตีคลุ้งอยู่ทั่วห้อง ชายหลายคนต่างดื่มสังสรรค์ก่อนที่สติของเจลจะกลับมาเป็นพักๆ

ดวงตากลมโตพร่าด้วยน้ำใสคลอเบ้า ร่างกายถูกถอดชุดนักศึกษาเหลือเพียงชั้นในสีดำตัวจิ๋ว

"เอาไงต่อ" เพื่อนในกลุ่มถามแฟนเก่าเจล "จัดเลยไหมแค่เห็นของกูก็แข็งแล้ว"

"ยังก่อน ครั้งนี้กูไลฟ์สดล่อคนให้เข้ากลุ่มทีเดียวจะได้ไม่เสียเที่ยว"

"งั้นถ่ายคลิปมันก่อน"

"เออออ"

ผมยาวโดนกระชากลากมาจนตัวไถลบนพื้น แรงน้อยที่มีอยู่กับสติไม่สมบูรณ์พยายามดิ้นขัดขืน

อึกกก!

มือหนาคว้าบีบต้นคอให้อีกคนจ่อกล้องโทรศัพท์มือถือ กดไลฟ์ในกลุ่มใต้ดินคล้ายคลิปลับ

' ปะ ปล่อย ฮึกกก'

น้ำเสียงแผ่วพูดอย่างน่าเวทนา มือที่รวบต้นคอบีบเคล้นรุนแรงเรื่อยๆ

ยาเสียสาวไม่ใช่เพียงแค่ทำให้เกิดอารมณ์ทางเพศ แต่กลับทำให้บังคับตัวเองไม่ได้

ซู่

'เชี่ยยยย'

เสียงของผู้ชายทั้งห้องพูดพร้อมกันเมื่อเจลลี่ฉี่ออกมาเลอะเทอะกางเกงชั้นในสีดำ

ร่างกายเริ่มมึนยา ใบหน้าแดงระเรื่อ ในตาเป็นเส้นสีม่วง อวัยวะทุกอย่างตอบสนอง

เคว้ยง!!

ใจที่สู้ผลักชายสองคนที่กำลังคุกคามจนกระเด็นไปโดนของหลุดร่วง

ตัวเล็กคลานอย่างน่าสงสาร มองเห็นแสงลอดผ่านช่องประตู มือน้อยเอื้อมจะสัมผัส

คลืกกกก

สุดท้าย..ก็ไม่รอด โดนลากกลับมากลางห้อง โทรศัพท์มือถือก็อัดคลิปลงกลุ่มลับ แต่เห็นเพียงใบหน้าที่กำลังโดนมอมยา ความสวยเปรียบเสมือนยาพิษ เป็นดาบสองคม ผู้ชมรีบโอนเงินเพื่อเร่งฉากรุมโทรมทรมานนี้อย่างคับคั่ง

แฟนเก่าไร้ความปรานีเดินมานั่งย่อตัวพ่นบุหรี่ใส่หน้าเจลลี่พร้อมพูดชัด 'รอครบยอดสามหมื่นบาทเมื่อไหร่ กูจะจัดมึงแบบยับๆ ให้พวกมันได้ดูสมใจ"

เวลาผ่านไปสามสิบนาที

ก๊อก ก๊อก

"ใครมาวะ?" ชายคนหนึ่งเริ่มเมาเอ่ยถาม อีกคนตอบกลับ "เพื่อนกูมันขอแจมด้วย"

"เฮ้ยยยย! ไหนบอกไม่รับเพิ่มไง"

"มันโอนมาหมื่นบาท!!"

"เออออ ใจปล้ำรับได้ ฮ่าๆ"

แกร๊ก

ตุ๊บ!

'หยุดอย่าขยับนี่เจ้าหน้าที่ตำรวจ!!!'

ชุดสีกากีปรี่เข้ามาหลายคนถูกล็อกตัวกดกับพื้น สภาพของเจลตอนนี้คือนอนนิ่งน้ำตาไหล กลิ่นฉี่คละคลุ้งไปทั่วห้อง

'เจล เจล!!'

ไม่รู้ว่าเสียงใครเรียกแต่ภาพก็ตัดไปจนกระทั่ง ลืมตาฟื้นตื่นมาอีกครั้ง ณ.โรงพยาบาล

"อะ โอ๊ยยย" เจลได้สติรีบลุกนั่ง ริชชี่รีบมาประคองหลัง "กูอยู่ที่ไหน.."

"มึงใจเย็นๆ นะ ตอนนี้ปลอดภัยแล้วมึงอยู่โรงพยาบาล"

"กะ กูมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง"

"กินน้ำก่อนอย่าพูดอะไรมาก"

ภาพความจำยังไม่กลับมาร้อยเปอร์เซ็นต์ ประตูเปิดออกกว้างปรากฏว่าเป็นเทลวิ่งเข้ามา

"เจลเป็นไงบ้าง!!" เพื่อนห่วงใยพลิกดูแผลทั่วร่างกาย"

"ไม่เป็นอะไรแล้วแค่ปวดหัวนิดหน่อย"

"มึงหลับไปตั้งหกชั่วโมง"

"นานขนาดนั้นเลยเหรอ"

หลังจากที่เพื่อนฟื้นขึ้นมาริชชี่รีบกดปุ่มเรียกพยาบาลกับคุณหมอเข้ามาตรวจอาการสักพักก็กลับออกไป

ร่างกายของเจลได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยแต่ถูกล้างท้องเนื่องจากยาปลุกเซ็กซ์ที่กรอกให้ดื่ม

เจลมองไปรอบตัวก่อนจะถามเสียงแผ่ว "ปริมกับแบล็ค..."

"อีปริมไปงานต่างจังหวัดกับครอบครัวส่วนไอ้แบล็คอยู่โรงพัก" ริชชี่ตอบกลับ

"โรงพัก?!!!"

"ใช่ ไอ้แบล็คต้องให้ปากคำเนื่องจากเป็นคนพาตำรวจไปหามึงที่นั่น เกือบแล้วอีเจล เกือบโดนรุมโทรม"

ในใจเต้นตึกตัก ย้อนนึกถึงภาพอันน่าสยอง สังคมเลวทรามยังมีให้เห็นไม่ลดทอน

ตราบใดที่เงินตราปกปิดความผิดได้ ยังคงมีพวกสันดานต่ำทำเรื่องระยำไม่เกรงกลัวกฎหมาย

เจลลี่ มีนิสัยดื้อรั้นไม่ยอมค้างโรงพยาบาลรีบกลับบ้าน เมื่อแม่เห็นก็ตกใจ

"ไปทำอะไรมาเจล!!!!"

"มีเรื่องนิดหน่อยเเม่"

"สภาพตอนนี้ไม่นิดหน่อยแล้วมั้ง"

"แต่ตอนนี้หนูปลอดภัยแล้วไง"

เพราะไม่อยากให้แม่เป็นห่วงจึงตอบปัดไป

พี่ชายที่นั่งอยู่เคาน์เตอร์พูดแทรกอย่างเย้ยหยัน "สภาพนึกว่าถูกรุมโทรมมา เอ๊ะ! หรือมึงรับงานสวิงกิ้ง"

แต่ด้วยสถานการณ์ความบอบช้ำเจลไม่ตอบกลับเพียงส่งสายตาตำหนิพี่ชาย

แม่รีบพยุงตัวลูกสาวกลับขึ้นห้องแล้วลงมารับงานคิดบัญชีตามปกติ

หลังจากอาบน้ำชำระร่างกายเปลี่ยนชุดนอนคนแรกที่คิดถึงก็คือแบล็ค

ไม่รอช้า ตัวเล็กรีบส่งข้อความไปหา

(เจลลี่ : เป็นยังไงบ้าง? ตำรวจว่าไง)

(แบล็ค : ก็จัดการให้ประกันตัวพวกห่านี่มันมีเงิน แต่ไม่ต้องห่วง กูให้ลูกพี่ไปคุยเรียบร้อยแล้วมันสัญญาว่าจะไม่ยุ่งกับมึงอีก)

(เจลลี่ : ขอบใจนะสำหรับทุกอย่าง)

ดวงตากลมพร่าเบลอ น้ำตาที่กลั้นไหลออกมา คิดไม่ตกเลยว่าถ้าไม่มีเเบล็ค จะเป็นยังไง

ติก'

ข้อความตอบกลับจากอีกฝ่าย ทำให้ดวงใจอ่อนล้ามีพละกำลัง

(แบล็ค : เปลี่ยนจากคำขอบคุณเป็นอย่าสร้างปัญหาได้ไหม อย่าแบกความรู้สึกอะไรลำพัง หากมีเรื่องอีกไม่ว่าอะไรต้องบอกกูก่อน รู้นะว่ากำลังร้องไห้ แต่มึงไม่ต้องกังวลเพราะกูจะปกป้องมึงเอง)